Que tal?

Zondag kwamen we in San Juan aan, met een vertraging! Blijkbaar is de route van Salta naar San Juan nogal geliefd bij drugssmokkelaars, want we werden 3 keer tegengehouden door de politie voor een controle. 2 van de 3 keer werden we enkel wakker gemaakt om onze paspoorten te laten zien, maar 1 keer moest iedereen de bus uit! Om kwart na 2 snachts deden ze plots de lichten aan en beveelden ze dat iedereen met al zijn bagage in een rij moest gaan staan. Elke bagage werd gecontroleerd op verboden substanties. Best vervelend om in de midden van de nacht een uur in de kou te staan. Ze namen het wel serieus, want de bus werd ook gecontroleerd op valse dubbele bodems en een hond werd ook als hulpmiddel gebruikt. Buiten de drugscontroles, kregen we ook 1 keer de voedselinspectie over de vloer. Heel raar was dat, ze niet vroegen of we eten mee hadden (want dat hadden we), maar bij een bepaalde mevrouw gaven ze haar de keuze omhaar appelsmeteen, onder zijn ogen, op te eten of af te geven. Ook werd de bus gedesinfecteerd.

Nu goed, toen we aan kwamen in San Juan, was de totale stad verlaten. Alles was dicht, niemand op straat en het was moeilijk om een hostel te vinden. Chanche vonden we er uiteindelijk toch één om onze verplichte nachtstop (het zou te zot zijn geweest om in één trek naar san agustin te gaan) door te brengen.

Maandag namen we dan de bus naar San Agustin de Valle Fertil. Er zat nog 1 andere 'gringo' in de bus en we kwamen in dezelfde hostel terecht. Al snel aan de praat geraakt en 's avonds samen gegeten. Eigenlijk waren we naar San Agustin gegaan om het nationale park Ischigualasto (Valle de la luna) te bezoeken, maar nu bleek dat we de enige toeristen in het ganse dorp waren, waardoor het zeer moeilijk werd om de tour goedkoop te houden. Martin (de engelsman, die in onze hostel verbleef) besloot om sowieso niet te gaan, dus moesten we nog een dagje wachten om andere zielen te vinden. Maar dat vonden we geen probleem want wilden ook wel de nabije omgeving verkennen.

Dat deden we dan ook dinsdag. Samen met z'n drieën wandelden we rond het nabije meer en gingen daarna nog wat verder naar een rivier, waar Jort en Martin ook even een 'duikje' in namen. Het was een superhete dag. In San Agustin kennen ze de 'Zonda', dit is een warme wind die de stad meteen doet verwarmen tot meer dan 30 graden. ( en we zijn nog maar in de lente, in de zomer kan het hier tot 50 graden gaan, zotjes). Die dag dus ook veel schaduw proberen opzoeken. 'S avonds staken we de barbeque aan. We leefden daar plots echt volgens het Argentijnse ritme, na de wandeling aten we gewoon nog een broodje met kaas met een glaasje wijn (rond 20u) om dan tegen 23u30 te beginnen met het avondmaal. Gezellige dag en avond!

Dinsdagavond waren er nog twee Portenas (inwoners uit Buenos Aires) aangekomen, die ook geïnteresseerd waren in de tour, dus konden we woensdag op tour gaan. In de voormiddag eerst nog eens de was gedaan om dan rond 14 u te vertrekken. Het nationale park is zo'n 75 km verder en in een auto, zonder airco, was dit lang :) Het was die woensdag immers nog warmer! De twee meisjes, hadden in de voormiddag nog een ander tourtje geboekt, dus ze vertrokken niet rechtstreeks mee vanuit de hostel. De bedoeling was, dat we ze onderweg zouden tegenkomen en dan mee zouden pakken naar het park. Nu kwamen we hen echter niet tegen en aan de splitsing bleven we een lange tijd op hen wachten. Omdat je maar tot 16u in het park binnen kon, om de tour te starten, besloot de chauffeur om tegen kwart voor 4 toch maar, zonder hen dan, door te rijden naar het park want anders konden wij ook de tour niet doen. Nu bleek dat hun minibusje bij de andere tour autopech had en ze hebben 4 uur in de hitte moeten wachten, voor iemand hen kwam oppikken. Echt heel spijtig voor hen, want het park was ontzetten de moeite. We verschieten er echt van hoeveel verschillende soorten landschappen er wel niet bestaan, want dit was weer eens totaal iets anders. Super mooie rotsformaties, een vallei die echt op een maanlandschap lijkt, gevonden fossielen van dinosaurussen, ... Het was een tour van 3 uur door het park. Doordat de twee meisjes er nu niet waren, hadden we eigenlijk een privétour: 1 chauffeur, 1 gids en wij :) Nadien bezochten we nog snel het museum, voor we terugkeerden naar de hostel. 's avonds kookten we weer samen met Martin, echt toffe kerel.

Gisteren (donderdag) namen we de bus terug naar San Juan, waar we nu twee nachtjes gaan blijven, voor we weer dichter naar de natuur trekken naar een ander dorp in de omgeving, namelijk Barreal.

Maar daar alles over de volgende keer!

Ciao,

Jort en Karen;

Wist je datjes:

- Argentinië heeft ongelooflijk veel last van inflatie. ELKE maand slagen de prijzen hier op! Heel vervelend, want rekenen op de prijzen in de lonely planet wordt nu heel moeilijk. Zo zijn bijvoorbeeld de busprijzen meer dan het dubbele dan de prijzen die in de lonely planet beschreven staan.

- Hierdoor is Argentinië het enige land in zuidamerika waar de mensen armer worden. In alle andere landen, zelfs Bolivia, worden de mensen, naarmate de jaren, rijker.

- als je in Argentinië lid wordt van een politieke partij, je hiervoor betaald wordt. Dus de mensen die protesten houden op de plaza, zijn allemaal betaalde mensen. Ook een manier om stemmen te sprokkelen natuurlijk.

- in Argentinië wordt echt ongelooflijk veel gebarbequed! Mede daardoor is ook de leerindustrie goed in Argentinië, ze verzamelen immers veel huid door het grote aantal vlees dat hier gegeten wordt. Barbeque hier is wel anders dan in België. Ze gebruiken geen houtskool, maar enkel hout. Er zijn geen sidedishes (zoals aardappelsla en dergelijke), enkel wat brood en sla.