Sabaideeee!

Na gisteren aangekomen te zijn in VangVieng, voelen we ons verplicht om jullie te vertellen over Luang Prabang!

Die woensdag niet veel meer gedaan, buiten opnieuw gaan eten in het buffetstraatje bij hetzelfde mevrouwtje. Opnieuw met mensen gepraat over reisroutes en koetjes en kalfjes terwijl we ons heerlijk bord opsmulden.
Donderdag waren we alletwee niet 100 procent. Sinds woensdag al wat last van de keerzijde van het reizen in een aziatisch land met alle maagproblemen als gevolg. Dus dan maar ons eerste plan om te gaan mountainbiken uitgesteld.
We hebben tijd en daarom betekent uitstel voor ons geen afstel, dat is wel echt goed! Er zijn mensen die dezelfde route doen op een maand, niet haalbaar lijkt ons, maar ieder zijn ding.
We zijn die dag dan maar wat beginnen rondwandelen en zo kwamen we bij een bamboo footbridge. Bruggen die door lokale families worden gebouwd en er enkel kunnen staan in het droogseizoen wanneer de stroming niet zo sterk is. Wij erover en we kwamen al meteen in een ander stukje Luang Prabang terecht.
Enkel nog stofferige straten, veel minder toeristen en petanque door de lao-oudjes. Aan de kant van de rivier stond er een heel gezellig barretje, daar spelletje zeeslag gespeeld en gefonduet met een cocktailtje. Op zo'n momenten voel je je echt op reis!
Later de dag hebben we de phousi-heuvel beklommen. Het is een heilige heuvel met verschillende tempels en buddhabeelden in het midden van het centrum. Prachtig uitzicht over Luang Prabang op de top!

Aangezien we donderdag het MTBen hadden uitgesteld, zijn we vrijdag dan toch gegaan.Ons doel die dag waren de Pak Ou grotten, 30 km buiten de stad. De weg er naartoe begon langs hetzelfde pad dat we gisteren hadden gelopen. Veel stof en spelende kinderen! Na 5tal kilometers terug op Highway 13 - die trouwens van Zuid naar Noord doorheen heel Laos voert - aangekomen. Hier was het sereen fietsen met af en toe een klimmetje en een leuke afdaling en af en toe ook wat schaduw.
Na het stuk op de snelweg nog een 11km op een stoffige, rotsige weg met felle klimmetjes en veel zon tot aan een dorpje recht tegenover de ingang van de grotten aan de Mekong. Eerst al 4000K moeten betalen per fiets op de parking. Dan 20.000K voor de oversteek naar de grotten. Daar 40.000K ingangstickets en dan merken dat die stomme grot niks voorstelt, BUMMER!
Gelukkig was de fietstocht heen en terug een leuke ervaring! Veel kinderen die langs de kant van de weg ons aanmoedigden en kushandjes gaven, schattig! De meeste toeristen gaan naar de grot met een georganiseerde toer en voor hen is het dus een en al bummer, haha!
Ons plan was om vroeg in den beddenbak te duiken na zo een zware inspanning,maar op de nightmarket Thijs (Nederlander van in Ayutthaya) terug tegen het lijf gelopen, letterlijk. Daarna nog wa Lao's gaan pakken in cafeeke.

Zaterdag wat proberen uitslapen (wat wel nodig was na de zware inspanningen van vr). Ergens gaan ontbijten en daarna richting het zwembad, waar we al meerdere flyers van hadden gekregen! Het was een deugddoende verfrissing en super gezellig barreke ernaast. Daarna al eens gaan informeren voor de bus naar Vangvieng,
heel Luang Prabang hangt vol met aanbiedingen om met een minivan of VIPbus naar Vangvieng te gaan, maar wij verkiezen toch steeds het lokale openbare vervoer. En tot hiertoe beklagen we ons dit helemaal niet! Die dag ook nog onze was gaan ophalen. In verschillende steden bieden dametjes een laundryservice aan, wat in ons geval toch wel goed meegenomen is!

Omdat onze mountainbike-ervaring zo goed was meegevallen, sprongen we zondag weer op de fiets. Deze keer richting de Kuang si Waterfalls. Ook weer zon 30 km buiten de stad. Opnieuw de eerste kilometers langs een stoffige weg en dit was al meteen, vooral voor Karen, een zwaar begin! Daarna nog 25 km op een verharde weg door een bergachtig landschap. Zaten serieuze klimmetjes tussen! Ook hier werden we vaak voorbijgestoken door tuktuks van georganiseerde tours of dikkebakken van chinezen.
De waterval was echt prachtig! Super mooi blauw-grijs water, veel verschillende platformpjes waar je kon zwemmen en een liaan waar Jort graag aan ging slingeren :) Graag nog wat langer bij de waterval gebleven, maar er wachtte ons nog een 30km lange fietstocht! Bij de watervallen was trouwens nog een beren-natuurpark. De fietstocht terug viel veel beter mee en binnen de 2uur stonden we (weliswaar bezweet) terug in het centrum. 's avonds nog iets gaan eten en wat hoger-lager gespeeld en deze keer wel op tijd de beddenbak in.

Maandag vertrokken we richting hier, Vangvieng, met de lokale bus. Ook al viel deze 6a7uur durende busrit goed mee, toch was dit een hele uitdaging, aangezien Karen een hele nacht op toilet had gezeten en niets kon binnenhouden! Ojeeeeeeee. Uiteindelijk na 4 immodiums en een buscopan is de rit proper geeindigd! Onderweg wel tijdens een stop iets raars gezien. Een bokaal met Lao whiskey waar een dode beer in zat! Zo dubbel gevoel voor ons, aangezien we de dag ervoor nog een project hadden gezien om de beren in de natuur te houden en waar donaties werden gevraagd.

Ziezo, over Vangvieng gaan we het vandaag nog niet hebben!

Nog enkele weetjes:
- In Laos rijden ze weer rechts, anders dan in Thailand dus.
- Het 'nog hetere' droogseizoen moet er nog aankomen, vanaf eind feb, begin maart en we zitten nu al te puffen.
- Er is niet enkel de gewone Lao-beer, maar ook de Lao dark,met een 6.5 procent. Beiden echt de nationale trots!
- In het thais was danku: Kawpungkhaa en hier in Laos Kopchai.

Sabaideeeeeeeeeee!