Buenos Chicos!

Na een weekje in El Chalten gezeten te hebben, zullen we jullie eens updaten! Nu ook de uitgelezen moment omdat we weer enkele uurtjes tijd hebben in de busterminal voor we aan onze busrit kunnen beginnen richting Puerto Madryn.

Zondag werden we door de man van onze hostel in El Calafate afgezet in El Chalten, normaal ging hij ons droppen in de hostel van zijn zoon, maar die was blijkbaar nog niet klaar om gasten te ontvangen. Hij zocht snel snel een andere optie en zo belandden we plots in een trailer voor slechts 35 pesos per persoon! Echt opvallend hoe iedereen ons waarschuwde voor de verschrikkelijk hoge prijzen van patagonie en nu al voor de tweede keer een goedkope slaapplaats gevonden. Al een chanche eigenlijk want de tours zijn hier dan wel weer überduur. Wel grappig dat we een trailer ter beschikking hadden, leek op een caravannetje met een eigen slaapkamerke, keukentje, douche, ...

El Chalten is een klein dorpje tussen de bergen. Het dorp zelf bestaat nog maar sinds midden jaren 80. Het is dus ongeveer even oud als ons! Er is nog geen gsm-ontvangst, maar wifi kennen ze dan wel weer! Het ligt in het noordelijke deel van het nationale park Los Glaciares. De bewegwijzering van de paden zijn super goed in orde! Hebben het al anders gezien in Argentinië.

Die zondag zelf nog een wandeling gemaakt naar een waterval vlakbij El Chalten, was mooi, maar na de korte wandeling besloten we om toch maar lekker warm in de trailer te blijven. Het begon immers super hard te gieten en te waaien. De volgende dag zagen we ook dat er veel sneeuw was bijgevallen.

Maandag besloten we om te wandelen naar twee uitkijkpunten. Zo kregen we al een mooi uitzicht over de Cerro Fitz Roy en de Cerro Torre. De twee bergen waar El Chalten voor bekend staat. Zo'n machtige bergen hadden we nog niet gezien, super hoog zijn ze niet (in de 3000meter) maar de vorm is prachtig! Verder die dag planden we min of meer de rest van de week in. In Patagonië kan het weer heel veel bepalen. Soms kan je de bergen niet in owv te veel wind en sneeuw, dus hielden we het weer goed in de gaten! Op het weerbericht bleek al gauw dat we zondag de slechte dag van de week hadden gehad en dat de rest van de week er best goed uit zag!

Dinsdag trokken we dan ook op onze eerste grotere dagwandeling naar Laguna Torre. We vertrokken al iets voor den 8en, want hadden een voorgevoel dat het vooral smorgens te doen was voor het mooie heldere zicht op de cerro torre. Het was een mooie wandeling en hadden het geluk om eerst aan het meer aan te komen! Konden dus nog eventjes onder ons twee genieten van het prachtige zicht! Een gletsjermeer met grote ijsblokken in met daarachter de machtige cerro torre. En hij zat niet in de wolken! Wat blijkbaar niet evident is, we hadden dus geluk. Van daaruit kon je nog naar een uitkijkpunt zon uurtje verder wandelen en dat deden we dan ook. Zo kregen we een beter zicht op de gletsjer!

Woensdag opnieuw de bergen in, maar deze keer richting Laguna de los Tres. Opnieuw een gletsjermeer maar dan bij de cerro Fitz Roy. Ook hier weer een mooie, wel iets zwaardere wandeling er naartoe met af en toe een glimp op grote bonte spechten! Het laatste anderhalf uur van de wandeling was puur stijgen, maar we hadden opnieuw geluk met het weer en hadden niet teveel last van de wind. Indien er wel veel wind staat, raden ze ten zeerste af om deze top te beklimmen. Deze keer waren we niet de eerste, maar we zaten ook niet in de spits van wandelaars dus weer aangenaam genieten van het uitzicht met een picknickske. Het meer was deze keer bevroren (lag dan ook op een hogere hoogte) en het laatste stuk van de wandeling was ook id sneeuw. We wandelden nog een beetje verder een berg op om ook een zicht te hebben op een ander gletsjermeer. Vanaf de middag begon er wel wind op te steken. Wij dus maar op een degelijk uur terug naar beneden, want de windstoten kunnen je echt in onevenwicht brengen.

Donderdag hielden we een rustdag. Voelden het wat id beentjes en hadden wel zin in een relaxdag. Filmpje gekeken, gekookt in de trailer, ...

Vrijdag wilden we normaal naar Lago de desierto gaan, maar blijkbaar geraak je er enkel via privetransport dat veel te duur is voor ons. Omdat het ook te laat was om nog een serieuze dagwandeling te doen, besloten we in de namiddag in het bezoekerscentrum van het nationale park documentaires te gaan kijken over beklimmingen van de cerro torre en fitz roy. Absoluut geen evidente bergen om te beklimmen, vooral op cerro torre hebben nog maar weinigen de top gehaald. 's Avonds ook nog eens een keertje op restaurant geweest. Vlees grillen dat kunnen ze toch goed die Argentijnen!

Zaterdag stond de Icetrek op het programma. We hadden een tour geboekt om de Viedma gletsjer op te gaan. Dit is de grootste gletsjer (in oppervlakte) van het park. Het is 40-50 meter hoog boven water, maar heeft ook nog zo'n 250 meter lengte onder water. Deze gletsjer is wel wat 'vuiler' dan de perito moreno gletsjer omdat er middenin de gletsjer een granieten berg staat waarlangs de ijsrivier gans de tijd schuurt en zo veel rotsblokken en puin met zich meesleurt. Deze gletsjer is zoals de meeste in de wereld één die zich terugtrekt. Het was een prachtdag! Blauwe lucht, zonnetje, niet veel wind, ... maar dat hadden we dan ook via het weerbericht uitgedokterd :) Eerst deden we een boottochtje van een uurtje naar de gletsjer en dan trokken we richting de gletsjer via prachtig gekleurde rotsen. Voor we het ijs opgingen, deden we crampons (soort spikes) rond onze schoenen. Zot gevoel om op het ijs te lopen. Je loopt langs spleten, afgronden, tussen ijsriviertjes, ... Prachtige natuur!! Onderweg haalden de gidsen ook nog eens fles baileys boven en konden zo, met vers ijs van de gletsjer, van een glaasje genieten!

Prachtweek gehad in El Chalten. Vreemd om er weg te moeten, voelden ons er wel 'thuis'. Nu goed, nu onderweg naar Puerto Madryn en dan al naar Buenos Aires. Onze laatste bestemming, vreemde gedachte!

Ciao ciao,

Jort en Karen.

ps: We staan zonder dat we het weten in de Volkskrant van Nederland ivm onze oplichting in Mendoza!