Chicos,

Na 19 uurs in de bus kwamen we dinsdag aan in Bariloche, onze eerste bestemming in het uitgestrekte Patagonië! We hadden een hostel geboekt en ze kwamen ons oppikken aan de terminal, handig want deze lag 4 kilometer buiten het centrum. De eerste indrukken van de hostel waren zeer positief: lekker warm (want het is hier toch pakken kouder als het noorden!), goeie muziek, goed uitgeruste keuken, leuke hosts en bovenal een prive-kamer met balkonzicht op het meer Nahuel Huapi!

Onderweg naar Bariloche zagen we overal in de bergen en naast de weg veel as liggen. Sinds juni is er in Chili op de grens met Argentinië in de buurt van Barilocheeen vulkaan aan het roken. Al dat as trekt met de wind naar Argentinië. Nu was het al een stuk beter, wel nog veel stof, maar de stad is wel gesloten geweest voor alle toeristen wegens te veel as-overlast!

Woensdag zijn we in de voormiddag naar de cerro campanario getrokken. Een heuvel, die ofwel met een teleferique of te voet te beklimmen is. Wij kozen voor het laatste en werden op de top beloond met een prachtig panoramisch zicht over de omgeving van het nationaal park Nahuel Hapi. Een zeergoed plekje voor een picknick!! Na de heuvel namen we de bus naar Bariloche-centrum. We liepen eens snel door de straten, gevuld met outdoor-shops, chocolatiers, ambachtswinkeltjes, fondue-restaurants,... Het leek wel wat op Zwitserland of de Franse Alpen. De omgeving daar trouwens ook, alleen dat er zeer veel meren met azuurblauw water de besneeuwde bergtoppen omgorden. We namen nog snel een bezoek aan de bergclub van Bariloche voor praktische informatie over de wandelpaden en de openingsuren van hutten in de regio. Er bleef maar één optie over, Refugio Frey.

De volgende dag dus vroeg opgestaan en meteen na het ontbijt aan de bushalte gaan staan om de bus te nemen naar Cerro Catedral, het skiresort. Aan de voet van de pistes zou de wandeling beginnen. De bus kwam helaas na 45min wachten nog steeds niet opdagen. Daarom maar het duimpje in de lucht en wachten. Al snel werden we opgepikt door een jonge kerel, die ons aan de splitsing voor Cerro Catedral kon afzetten. Vandaar terug gelift en na 10 min konden we opnieuw instappen tot aan het skigebied. Tot 10 oktober, een paar dagen voor wij er waren dus, werd er nog geskied en gesnowboard, spijtig! Al bij al nog op een degelijk uur kunnen beginnen aan de wandeling, die zeer mooi en gevarieerd was. Het eerste stuk doorkruisten we een verbrand woud met bamboo-ondergrond. Daarna gingen we een vallei in met zeer hoge, oude bomen, riviertjes, bamboo en veel vinkskes. Hier zagen we af en toe al een glimps op de rotsige sneeuwtoppen waar we heen zouden gaan. Het laatste, steile stuk naar de hut was in de sneeuw! Het pad was goed aangedrukt, maar hier en daar zakten we wel dieper in. Ook bij elke stap was het wat geschuifel. De hut zelf lag aan een besneeuwd gletsjermeer omgeven door puntige topjes. Het zicht was prachtig, maar de wind maakte het zeer koud. We aten hier onze lunch op samen met enkele andere hikers die de beklimming ook hadden gemaakt. We besloten om redelijk vroeg terug te keren zodat we het wat rustiger aan konden doen. Een goede keuze want na enkele minuten kwam er weer wat wind opzetten met as en slecht zicht tot gevolg. Onderweg kwamen we nog enkele andere trekkers tegen die waarschijnlijk de nacht zouden doorbrengen daar boven. De eigenaar van de hut was een Pro skier, die de toppen rond de hut beklom om erna af te sjeezen. Die dag deed hij voor het eerst een afdaling, die hij nog nooit had gedaan. Gevolg: een zware val met een gebroken ski tot gevolg! Hij zelf was OK! Die avond voelden we het goed in onze beentjes en kropen we er vroeg in.

Vrijdag namen we de bus naar Llao Llao, het startpunt van de Circuito Chico, een rondtoer van 25 kilometer met prachtige uitzichten mooie natuur. We wandelden hier ongeveer 18 kilometer van met enkele zijtrips naar miradors en door oaArrayanes-woud. Het was er heerlijk rustig en goed wandelen. In de namiddag kwam er wel een serieuze wind opzetten en geraakten we doorheen onze bronnen, dus besloten we om weer onze duim in de lucht te steken bij passerende auto's. Een vriendelijk jong stel met klein kind pikte ons op met hun jeep en bracht ons naar het dichtsbijzijnde busstation. Liften gaat hier wel goed!! Die avond aten we fritjes met bife de chorizo, het beste stuk van de koe, lekker!

Zaterdag, vandaag, pakten we opnieuw onze spullen en namen de bus naar El Bolson. Momenteel hebben we ongeveer onze dagen hier wat gepland en het ziet er weer goed uit!

Tot over één maand, pffff het gaat snel!

Karen & Jort.