Buenos Aires deel 1

Buenos!!

Even al een eerste beknopt deeltje over Buenos Aires!

Vrijdag kwamen we hier aan en zagen we al meteen dat we weer met ons gat in de boter zijn gevallen bij onze hosts Gerardo en Daniela. Een super mooi appartement, groot dakterras, ... En natuurlijk zij zelf zijn super aangenaam gezelschap om in huis te hebben!

Die dag wat rustig aan gedaan en de buurt kort verkend (lees: in een barretje gaan zitten en naar de voorbijgangers kijken) om dan 's avonds onze eerste fles wijn samen te kraken. Gezellige avond en wat bijgepraat.

Zaterdag gingen we richting Plaza Francia in Recoleta, waar een grote markt was. Super aangenaam zonnetje, dus veel volk ook aan het picknicken op de grasperkjes die er waren. We ontdekten ook plots dat er een gratis jazzfestival bezig was in het cultureel centrum daar. De max! Wij dus twee concertjes meegepikt. Ook nog het kerkhof bezocht waar vele bekende en rijke mensen begraven zijn. Elk graf leek wel een kerk of monument op zich.

Zondag is het DE dag hier in Buenos Aires. In vele buurten is er dan wel iets te doen. Wij trokken richting Plaza de Mayo, waar we casa rosada bezochten. Dit is het gebouw waar president en personeel werkt in de week en waar dan in het weekend begeleide tours worden gehouden. Was een super mooi gebouw, elke kamer was indrukwekkend! Verder werd er op de Plaza een koreaans feest gehouden. We kregen er gratis Koreaans eten, super lekker en we waanden ons weer even in Azië met vele aziatische meisjes die kresten bij de optredens op het vrij podium. Nadien wandelden we naar de buurt San Telmo via een straat die op zondag één grote markt is. Veel volk, maar wel heel gezellig. San Telmo is een artistieke buurt, dus enkele rommelmarktkraampjes, vele originele juwelen, schilders, tangoshows, leuke barretjes, ... Daar zijn we dus tot 's avonds blijven hangen.

Maandag zijn we naar Palermo geweest. Opnieuw weer veel afgewandeld, want dat doe je wel in deze immens grote stad! Palermo is een aangename buurt met vele parken, mooie huizen en boetiekjes. Het was een superhete dag, dus in de namiddag ons wat in het park gelegd en de japanse tuinen bezocht.

Dinsdag was de pechdag! We trokken naar het microcentro om het echte centrum met zijn vele mensen te verkennen. We waren er nog niet lang of besloten te gaan lunchen. Na een kort zoektochtje belandden we in een goed restaurantje, waar buiten ons enkel zakenvolk zat te lunchen. Lekker eten, maar spijtig genoeg is toen wel onze rugzak gestolen. Stond half onder, half naast de tafel tegen Jort zijn stoel, maar een of andere dief is er toch in geslaagd deze mee te nemen zonder we het beseften. Niet veel later, merkte Jort wel op dat de rugzak weg was en moesten we dus jammer genoeg concluderen dat ook wij niet bespaard zijn gebleven van diefstal op reis. het was niet de pechdag voor niets! Jort heeft altijd de paspoorten (als we ze al meenemen) op zijn lijf plakken, maar net die dag niet. Nuja, die zijn we dus ook kwijt, samen met nog enkele andere zaken! Momenteel vinden we het al niet meer zo erg. Gebeurd is gebeurd! Die dag dus langs politie en andere zaken geregeld. Maar 's avonds zijn we lekker gaan eten samen met Gerardo en Daniela om de zorgen te vergeten. Pizza op de grill, njammie!

Woensdag zijn we een heel interessant museum gaan bezoeken: MALBA. Echt bepaalde stijlen van kunst die we nog nooit eerder gezien hadden. Nadien nog eens door de rijkste buurt van Buenos Aires gewandeld: Recoleta.

Donderdag stond Puerto Madero op het programma. De buurt aan de haven en tevens ook de nieuwste buurt van Buenos Aires en dit is duidelijk te merken aan de hoge moderne gebouwen. Daar ook nog een natuurreservaat bezocht. Tegen de late namiddag nog eens naar San Telmo geweest om deze buurt eens te leren kennen op een weekdag. Inderdaad andere sfeer, maar de leuke barretjes en winkeltjes nemen ze natuurlijk niet weg :) 'S avonds opnieuw gaan eten met Gerardo en Daniela. Lekkere restaurantjes hebben ze wel hier!

Vandaag trokken we eerst in de voormiddag naar de ambassade om ons 'paspoort' te fixen. Het zou nu in orde moeten zijn om woensdag te kunnen vertrekken! In de namiddag bezochten we de buurt San Nicolas. Weer veel afgewandeld vandaag.

Buenos Aires is een aangename stad! Veel verschillende buurten met verschillende gezichten en in het weekend is er ongelooflijk veel te zien en te doen! Het blijft wel een grootstad, dus tijdens de spits kan je op sommige plaatsen beter niet komen. Maar goed, wij kunnen onze dagen plannen naar hoe en wat we willen. Zalig toch :)

Tot volgende week!

Ciao!

?

Puerto Madryn

Holaaa!

Maandag kwamen we in de namiddag aan in de hostel die we al geboekt hadden. Puerto Madryn is een toeristische trekpleister en het hoogseizoen begint zo stilletjes aan dus boekten we iets vooraf! Toffe hostel en ook al meteen veel volk ontmoet. Het was precies een hostel van de lage landen. We hebben wel 12 belgen en 1 hollander ontmoet hier :)

Die dag al eens het strand gaan checken en een wandelingetje gemaakt op de pier. Het was een warme dag en de bottinnen en jas werden al snel vervangen door sleffers en marcelleke. Zalig! 'S avonds nog een gezellige avond gehad met enkele andere hostelgasten.

Dinsdag was er een kleine storm voorspeld met zware windstoten. Eigenlijk zouden we die dag graag een boottochtje gedaan hebben, maar dat werd dus in de hostel afgeraden. Uiteindelijk bleek dat de storm reeds in de nacht was gekomen en vanaf de late voormiddag was het opnieuw een mooie dag. Wij samen met Tom en Nora van de hostel een strandwandeling gemaakt. De surfers gecheckt, een dode walvis op het strand tegengekomen en een groep flamingo's heel de tijd toertjes zien vliegen boven de zee. Het was wel opmerkelijk dat de eerste walvis die we zagen in Puerto Madryn meteen een dode was ;)

Woensdag werd er geen wind verwacht dus wij een boottocht geboekt om de walvissen van dichtbij te gaan bekijken. Dat was dan ook de reden waarom we in Puerto Madryn waren. In dit seizoen kan je walvissen, pinguins, zeeleeuwen, zeehonden, .. zien! We trokken met de lokale bus van Puerto Madryn naar Puerto Piramides, dat de uitvalsbasis is om de boottocht te starten in de baai van peninsula Valdes. Eerst maakten we nog een wandelingetje naar een strand waar zeeleeuwen zaten. Daar zagen we ook al onze eerste walvissen. Machtig gevoel! Die beesten zijn echt ontzettend groot! Zot! Maar ook de zeeleeuwen waren indrukwekkend. De mannetjes zijn ook best groot en het is geweldig om hun geluiden te horen en hen te zien zwemmen. Het was best warm en de wandeling ernaartoe was hierdoor wat zwaar, mede ook omdat we snel terug moesten zijn om onze boottocht van 14u te halen. Maar we hadden geluk en zowel op de heen-en terugweg was er een auto die ons meenam, zodat we niet het ganse stuk moesten wandelen. Nadien was het de tijd om de boot op te gaan. Eerst ontmoetten we nog Kevina, die we in Brasil al twee keer waren tegengekomen zon goeie 2 maanden geleden. Grappig hoe je dezelfde mensen terug tegenkomt! De boottocht was GEWELDIG. Die walvissen kwamen echt dichtbij. Vanaf de motor werd stilgelegd kwamen ze echt rakelings voorbij de boot. We hebben wel enkel vrouwtjes met hun baby's gezien. Maar geen erg, want de vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes bij deze zuidkapers, dus impressionant was het zeker! Jort zag ook een sprong. We hadden ook echt veel geluk, want plots kwam er ook een groep van zo'n 15 dolfijnen aangezwommen. Ze waren super nieuwsgierig en waren de hele tijd met onze boot aan het spelen. Ze zwommen er langs, eronder,... Zalig om te zien! Ook zagen we nog wat pinguins en zeehonden zwemmen. Wat een tocht! We waren ontzettend onder de indruk. Nadien nog met Kevina en een ander koppel dat we hadden ontmoet, nagepraat met een pintje aan het strand. Zij bleven allen in Puerto Piramides slapen (hadden wij ook beter gedaan) maar wij moesten diezelfde avond terug naar Puerto Madryn. Toen we onderweg waren naar de bushalte, zagen we net een Frans koppel met de auto vertrekken en besloten hen te vragen of we mee mochten. Zo hadden we ook nog een gratis ritje terug naar Puerto Madryn. Die dag was zeker een van de hoogtedagen hier in Argentinië, of misschien wel Zuid-Amerika ;) We hebben ook echt goede filmpjes kunnen maken :) Maar kunnen dit pas laten zien als we thuis zijn! Uploaden hier gaat te traag!

Vandaag nemen we de bus naar Buenos Aires, opnieuw zo'n 20 uur, maar het is de laatste lange afstandsbus, want het is onze laatste bestemming. Zullen daar wel nog kleine uitstapjes doen, maar geen verre afstanden meer. De tijd gaat steeds sneller en sneller.. Voor sommigen is het misschien aftellen tot we thuis zijn, maar wij zijn al aan het dromen van een volgende grote reis :)

Ciao!

Jort en Karen.

Weetjes over de walvissen:

- de vrouwtjes kunnen tot 15-17 meter worden
- de baby's blijven zeker het eerste en soms ook het tweede levensjaar bij de mama om alles te leren. Elk vrouwtje heeft slechts 1 baby.
- Ze kunnen ongeveer 50 ton of meer wegen
- Ze leven enkel op het zuidelijke halfrond
- ze hebben de grootste ballen van alle dieren in de hele wereld: 1 testikel weegt rond de 500 kg :)

El Chalten

Buenos Chicos!

Na een weekje in El Chalten gezeten te hebben, zullen we jullie eens updaten! Nu ook de uitgelezen moment omdat we weer enkele uurtjes tijd hebben in de busterminal voor we aan onze busrit kunnen beginnen richting Puerto Madryn.

Zondag werden we door de man van onze hostel in El Calafate afgezet in El Chalten, normaal ging hij ons droppen in de hostel van zijn zoon, maar die was blijkbaar nog niet klaar om gasten te ontvangen. Hij zocht snel snel een andere optie en zo belandden we plots in een trailer voor slechts 35 pesos per persoon! Echt opvallend hoe iedereen ons waarschuwde voor de verschrikkelijk hoge prijzen van patagonie en nu al voor de tweede keer een goedkope slaapplaats gevonden. Al een chanche eigenlijk want de tours zijn hier dan wel weer überduur. Wel grappig dat we een trailer ter beschikking hadden, leek op een caravannetje met een eigen slaapkamerke, keukentje, douche, ...

El Chalten is een klein dorpje tussen de bergen. Het dorp zelf bestaat nog maar sinds midden jaren 80. Het is dus ongeveer even oud als ons! Er is nog geen gsm-ontvangst, maar wifi kennen ze dan wel weer! Het ligt in het noordelijke deel van het nationale park Los Glaciares. De bewegwijzering van de paden zijn super goed in orde! Hebben het al anders gezien in Argentinië.

Die zondag zelf nog een wandeling gemaakt naar een waterval vlakbij El Chalten, was mooi, maar na de korte wandeling besloten we om toch maar lekker warm in de trailer te blijven. Het begon immers super hard te gieten en te waaien. De volgende dag zagen we ook dat er veel sneeuw was bijgevallen.

Maandag besloten we om te wandelen naar twee uitkijkpunten. Zo kregen we al een mooi uitzicht over de Cerro Fitz Roy en de Cerro Torre. De twee bergen waar El Chalten voor bekend staat. Zo'n machtige bergen hadden we nog niet gezien, super hoog zijn ze niet (in de 3000meter) maar de vorm is prachtig! Verder die dag planden we min of meer de rest van de week in. In Patagonië kan het weer heel veel bepalen. Soms kan je de bergen niet in owv te veel wind en sneeuw, dus hielden we het weer goed in de gaten! Op het weerbericht bleek al gauw dat we zondag de slechte dag van de week hadden gehad en dat de rest van de week er best goed uit zag!

Dinsdag trokken we dan ook op onze eerste grotere dagwandeling naar Laguna Torre. We vertrokken al iets voor den 8en, want hadden een voorgevoel dat het vooral smorgens te doen was voor het mooie heldere zicht op de cerro torre. Het was een mooie wandeling en hadden het geluk om eerst aan het meer aan te komen! Konden dus nog eventjes onder ons twee genieten van het prachtige zicht! Een gletsjermeer met grote ijsblokken in met daarachter de machtige cerro torre. En hij zat niet in de wolken! Wat blijkbaar niet evident is, we hadden dus geluk. Van daaruit kon je nog naar een uitkijkpunt zon uurtje verder wandelen en dat deden we dan ook. Zo kregen we een beter zicht op de gletsjer!

Woensdag opnieuw de bergen in, maar deze keer richting Laguna de los Tres. Opnieuw een gletsjermeer maar dan bij de cerro Fitz Roy. Ook hier weer een mooie, wel iets zwaardere wandeling er naartoe met af en toe een glimp op grote bonte spechten! Het laatste anderhalf uur van de wandeling was puur stijgen, maar we hadden opnieuw geluk met het weer en hadden niet teveel last van de wind. Indien er wel veel wind staat, raden ze ten zeerste af om deze top te beklimmen. Deze keer waren we niet de eerste, maar we zaten ook niet in de spits van wandelaars dus weer aangenaam genieten van het uitzicht met een picknickske. Het meer was deze keer bevroren (lag dan ook op een hogere hoogte) en het laatste stuk van de wandeling was ook id sneeuw. We wandelden nog een beetje verder een berg op om ook een zicht te hebben op een ander gletsjermeer. Vanaf de middag begon er wel wind op te steken. Wij dus maar op een degelijk uur terug naar beneden, want de windstoten kunnen je echt in onevenwicht brengen.

Donderdag hielden we een rustdag. Voelden het wat id beentjes en hadden wel zin in een relaxdag. Filmpje gekeken, gekookt in de trailer, ...

Vrijdag wilden we normaal naar Lago de desierto gaan, maar blijkbaar geraak je er enkel via privetransport dat veel te duur is voor ons. Omdat het ook te laat was om nog een serieuze dagwandeling te doen, besloten we in de namiddag in het bezoekerscentrum van het nationale park documentaires te gaan kijken over beklimmingen van de cerro torre en fitz roy. Absoluut geen evidente bergen om te beklimmen, vooral op cerro torre hebben nog maar weinigen de top gehaald. 's Avonds ook nog eens een keertje op restaurant geweest. Vlees grillen dat kunnen ze toch goed die Argentijnen!

Zaterdag stond de Icetrek op het programma. We hadden een tour geboekt om de Viedma gletsjer op te gaan. Dit is de grootste gletsjer (in oppervlakte) van het park. Het is 40-50 meter hoog boven water, maar heeft ook nog zo'n 250 meter lengte onder water. Deze gletsjer is wel wat 'vuiler' dan de perito moreno gletsjer omdat er middenin de gletsjer een granieten berg staat waarlangs de ijsrivier gans de tijd schuurt en zo veel rotsblokken en puin met zich meesleurt. Deze gletsjer is zoals de meeste in de wereld één die zich terugtrekt. Het was een prachtdag! Blauwe lucht, zonnetje, niet veel wind, ... maar dat hadden we dan ook via het weerbericht uitgedokterd :) Eerst deden we een boottochtje van een uurtje naar de gletsjer en dan trokken we richting de gletsjer via prachtig gekleurde rotsen. Voor we het ijs opgingen, deden we crampons (soort spikes) rond onze schoenen. Zot gevoel om op het ijs te lopen. Je loopt langs spleten, afgronden, tussen ijsriviertjes, ... Prachtige natuur!! Onderweg haalden de gidsen ook nog eens fles baileys boven en konden zo, met vers ijs van de gletsjer, van een glaasje genieten!

Prachtweek gehad in El Chalten. Vreemd om er weg te moeten, voelden ons er wel 'thuis'. Nu goed, nu onderweg naar Puerto Madryn en dan al naar Buenos Aires. Onze laatste bestemming, vreemde gedachte!

Ciao ciao,

Jort en Karen.

ps: We staan zonder dat we het weten in de Volkskrant van Nederland ivm onze oplichting in Mendoza!

El Calafate

Buenos Dias Amigos,

Ondertussen, zondag 23/10, zitten we in een trailerke ergens in El Chalten, het trekkersparadijs. Tijd om jullie even te updaten over El Calafate.
In Calafate zijn we aangekomen donderdag na de langste busrit van onze reis, 26 uurs. Eigenlijk viel dit best wel mee, na 9 maanden went het wel!

Diezelfde dag hebben we niet veel gedaan buiten in de hostel gezeten en bijgepraat met Martin, de Brit die we eerder in San Agustin zijn tegengekomen.
Het hostel was supercheap, een 25pesos/persoon/nacht. Dit was dus tot hiertoe het goedkoopste hostel van heel Argentinië en we kregen hiervoor zelfs 2 privé-bedden in een kamer van 4 bedden, laagseizoen!! Die avond gezellig kletsen en drinken met Martin en nog een ander Chileens-Canadees koppel.

De volgende dag wat uitslapen en daarna richting Laguna Nimez, een vogelreservaat aan de rand van de stad met flamingo's, ganzen, eenden, andere watervogels,... We vonden de inkom (20 pesos) wat duur en besloten dan maar rond het reservaat te wandelen en verder richting de playa, we zagen immers genoeg zo. Bij het meer waait het zeer krachtig met felle windstoten. Ik (Jort) zie er wel een markt voor extreme freestyle-windsurfers, die de koude van het meer - het is tenslotte een gletsjermeer - aankunnen!
Na deze korte uitstap even terug langs de hostel voor een late lunch met Martin. Hij vertrok daarna richting El Bolson voor enkele daagjes. Na de lunch besloten wij nog een wandeling te maken langs Lago Argentino richting enkele ijsbergen, die door zeer harde wind enkele dagen voordien waren afgebroken van de Upsalla-gletsjer en tot daar gedreven waren. We wandelden door de pampa tot aan een uitstekende rots, waar we moeilijk voorbijkonden. Geen ijsbergen van dichtbij gezien dus, maar de wandeling op zich was wel aangenaam.

Zaterdag stond de uitstap naar de Perito Moreno gletsjer op het programma! De eerste uitzichten vanuit de bus waren al indrukwekkend, maar vanaf dat je daar echt dichtbij staat, besef je hoe immens de gletsjer wel niet is! Er zijn verschillende looppaden aangelegd en je kan de gletsjer daarom vanuit verschillende hoekpunten bekijken. Constant hoor je de ijsrivier kraken en af en toe is er eens een grote blok ijs die in het water valt. Dit meemaken van dichtbij is een machtig gevoel! De gletsjer is 60 meter hoog, 5 kilometer breed en een 30-tal kilometer lang.
De meeste gletsjers in de wereld smelten en trekken zienderogen terug, maar de Perito Moreno gletsjer wordt aanschouwd als een stabiele. Hij groeit tot 2 meter per dag, maar er breken elke dag 10-tallen stukken ijs af. Diezelfde dag moesten we in El Calafate nog onze inkopen doen voor El Chalten. Omdat het daar meer dan het dubbele zou zijn! We konden meerijden met de eigenaar van onze hostel die zondagmorgen naar El Chalten reed om zijn zoon te bezoeken, vriendelijke mens!!
Ziezo, het begint steeds meer en meer op te korten...

Groetjes
Karen & Jort.

El Bolson

We zijn een beetje later met het verhaal dan de foto's, maar toen we gisteren wilden beginnen schrijven, werd het wat druk in de hostel en vlogen we met enkele andere hostelgasten in de wijn :)

Nu goed, El Bolson heeft zo wat dezelfde omgeving als Bariloche (het is dan ook slechts 2uur verder met de bus), maar het heeft een soort microklimaat omdat het dorp dichter bij de twee omringende bergketens ligt. Lekker weertje daar dus, ook van het as was er niets meer te merken, dus dat was positief! Want gezond kan dat absoluut niet zijn. Er wonen veel 'hippies' in El Bolson, ze ontdekten het in de jaren 70 en zijn blijven hangen. Veel artesenale producten en leuke marktjestot gevolg.

We kwamen er zaterdag in de namiddag aan. We hebben die dag wat over het marktje geslenterd, in de zon gezeten en de nodige informatie bekomen in de toerist office en club andino (het informatiecentrum over de treks in de bergen) zodat we de komende dagen konden plannen. Er bleek al meteen veel te zien en te doen, hoewel ook hier weer niet alle treks open waren owv sneeuw of owv laagseizoen.

Zondag trokken we met de lokale bus naar Lago Puelo. Normaal betaal je hier inkom, maar het geweldige aan het laagseizoen is, dat het kantoortje gesloten was. Gratis het nationale park Lago Puelo binnen dus! We hebben ons even op het strand gelegd en in de zon een siesta gedaan, wandelden naar een mirador waar we een prachtig uitzicht hadden over het meer en wisselden ervaringen uit met een zwitsers koppel dat we boven aan de mirador tegen kwamen.

Maandag vertrokken we, samen metAlejandra uit Uruguay, naar refugio Cajon del Azul.Een mooie wandeling, in de voormiddag was het wat bewolkt, maar in de namiddag trok het weer helemaal open en konden we weer genieten van het zonnetje. Alejandra was een toffe griet, maar alles moest in het spaans dus niet altijd even evident. Al een chanche dathet een toffe was, want kenden haar niet, maar haddenhaar reeds beloofd dat we samen met haar de wandeling zouden doen.Ze wildeniet graag alleen gaan, dusja..Toen wena zo'n 3 en half uurop de bestemming aankwamen, stond de gastheer van de refugio klaar met lekkere torta frita's eneen zelfgebrouwd biertje.Het was een heel lekker biertje, deed ons wat denken aan een trappist! De man had het daar wel voor mekaar. Fruitbomen, groententuintje, eigen brood, eigen bier, ...Leek ons een zeer aangename plaats om een nachtje te overnachten, maarbesloten toch dezelfde dag terug naar Wharton terug te keren. Wharton is de plaats waar de wandeling start en waar je vanuit El Bolson met een bus of taxi heen moet. DeRio Azul heeft zijn naam niet slecht gekregen, het is inderdaad een zeermooie blauwe heldere rivier.En boven deden we dan ook nog een korte wandeling langs de blauwe rivier. Prachtige uitzichten! Nadiendronken we nog een biertje voor we de afdaling begonnen.
'S avonds waren we weer uitgeput! De patagonische buitenlucht maakt je toch moe. Jort zijn verkoudheid die hij had opgelopen (denken we) door de assen in Bariloche, was ook wel wat verergerd.

De volgende dag hielden we dan ook een rustdag. Normaal stond een andere grote wandeling op het programma, maar wandelen zullen we nog genoeg kunnen doen, dus beter even wat uitzieken. Dinsdag dus extra lang uitgeslapen, de was nog eens gedaan, busticketten gaan regelen om de volgende dag naar El Calafate te vertrekken en weer van de zon genoten.

Iedereen waarschuwde ons dat het zeer koud kan zijn in Patagonië in oktober en dat je eigenlijk pas vanaf november best Patagonië bezoekt, maar tot hiertoe kunnen we hen tegenspreken. Het weer is super (oke we dragen een trui en soms jas, maar met het zonnetje op de snoet, maakt dat allemaal niet uit)en er zijn veel minder toeristen, wat de wandelingen veel leuker maakt. Er is ook wel minder service, dus niet alles wat je wilt doen, kan je doen, maar goed! Toch lijkt oktober ons een perfecte maand!

Woensdag vertrokken we rond 11u in de voormiddag onze 26uur lange busrit en gisteren zijn we hier in de vroege namiddag aangekomen. Zot als je bedenkt dat je in die tijd heen en terug naar België kan vliegen vanuit Buenos Aires :) Nu goed, 26 uur op een bus zitten, klinkt erger dan het was. Het viel super goed mee. De busmaatschappij had een goede filmselectie en lekker eten. Het was ook vooral echt verbazingwekkend hoe bijna de volledige 26 uur niets anders te zien was dan pampa. Het landschap veranderde niets in die 26 uur!! Alleen de laatste 2 uur van de rit, zagen we opnieuw bergen. Beeld je maar eens in dat je die afstand in Europa aflegt, onmogelijk om steeds hetzelfde landschap te zien.

Hier in El Calafate blijven we weer enkele nachtjes hangen en dan gaan we verder naar El Chalten, waar we zeker een week zullen blijven! Tschijnt een wandelparadijs en hopen er ook een icetrek op de gletsjer te doen!

Genieten jullie daar nog van hetbelgenlandje, wij zullen hier nog genieten van de wonderen der natuurvan patagonie en over een maand zien we elkaar terug!

Ciao,

Jort en Karen.

Bariloche

Chicos,

Na 19 uurs in de bus kwamen we dinsdag aan in Bariloche, onze eerste bestemming in het uitgestrekte Patagonië! We hadden een hostel geboekt en ze kwamen ons oppikken aan de terminal, handig want deze lag 4 kilometer buiten het centrum. De eerste indrukken van de hostel waren zeer positief: lekker warm (want het is hier toch pakken kouder als het noorden!), goeie muziek, goed uitgeruste keuken, leuke hosts en bovenal een prive-kamer met balkonzicht op het meer Nahuel Huapi!

Onderweg naar Bariloche zagen we overal in de bergen en naast de weg veel as liggen. Sinds juni is er in Chili op de grens met Argentinië in de buurt van Barilocheeen vulkaan aan het roken. Al dat as trekt met de wind naar Argentinië. Nu was het al een stuk beter, wel nog veel stof, maar de stad is wel gesloten geweest voor alle toeristen wegens te veel as-overlast!

Woensdag zijn we in de voormiddag naar de cerro campanario getrokken. Een heuvel, die ofwel met een teleferique of te voet te beklimmen is. Wij kozen voor het laatste en werden op de top beloond met een prachtig panoramisch zicht over de omgeving van het nationaal park Nahuel Hapi. Een zeergoed plekje voor een picknick!! Na de heuvel namen we de bus naar Bariloche-centrum. We liepen eens snel door de straten, gevuld met outdoor-shops, chocolatiers, ambachtswinkeltjes, fondue-restaurants,... Het leek wel wat op Zwitserland of de Franse Alpen. De omgeving daar trouwens ook, alleen dat er zeer veel meren met azuurblauw water de besneeuwde bergtoppen omgorden. We namen nog snel een bezoek aan de bergclub van Bariloche voor praktische informatie over de wandelpaden en de openingsuren van hutten in de regio. Er bleef maar één optie over, Refugio Frey.

De volgende dag dus vroeg opgestaan en meteen na het ontbijt aan de bushalte gaan staan om de bus te nemen naar Cerro Catedral, het skiresort. Aan de voet van de pistes zou de wandeling beginnen. De bus kwam helaas na 45min wachten nog steeds niet opdagen. Daarom maar het duimpje in de lucht en wachten. Al snel werden we opgepikt door een jonge kerel, die ons aan de splitsing voor Cerro Catedral kon afzetten. Vandaar terug gelift en na 10 min konden we opnieuw instappen tot aan het skigebied. Tot 10 oktober, een paar dagen voor wij er waren dus, werd er nog geskied en gesnowboard, spijtig! Al bij al nog op een degelijk uur kunnen beginnen aan de wandeling, die zeer mooi en gevarieerd was. Het eerste stuk doorkruisten we een verbrand woud met bamboo-ondergrond. Daarna gingen we een vallei in met zeer hoge, oude bomen, riviertjes, bamboo en veel vinkskes. Hier zagen we af en toe al een glimps op de rotsige sneeuwtoppen waar we heen zouden gaan. Het laatste, steile stuk naar de hut was in de sneeuw! Het pad was goed aangedrukt, maar hier en daar zakten we wel dieper in. Ook bij elke stap was het wat geschuifel. De hut zelf lag aan een besneeuwd gletsjermeer omgeven door puntige topjes. Het zicht was prachtig, maar de wind maakte het zeer koud. We aten hier onze lunch op samen met enkele andere hikers die de beklimming ook hadden gemaakt. We besloten om redelijk vroeg terug te keren zodat we het wat rustiger aan konden doen. Een goede keuze want na enkele minuten kwam er weer wat wind opzetten met as en slecht zicht tot gevolg. Onderweg kwamen we nog enkele andere trekkers tegen die waarschijnlijk de nacht zouden doorbrengen daar boven. De eigenaar van de hut was een Pro skier, die de toppen rond de hut beklom om erna af te sjeezen. Die dag deed hij voor het eerst een afdaling, die hij nog nooit had gedaan. Gevolg: een zware val met een gebroken ski tot gevolg! Hij zelf was OK! Die avond voelden we het goed in onze beentjes en kropen we er vroeg in.

Vrijdag namen we de bus naar Llao Llao, het startpunt van de Circuito Chico, een rondtoer van 25 kilometer met prachtige uitzichten mooie natuur. We wandelden hier ongeveer 18 kilometer van met enkele zijtrips naar miradors en door oaArrayanes-woud. Het was er heerlijk rustig en goed wandelen. In de namiddag kwam er wel een serieuze wind opzetten en geraakten we doorheen onze bronnen, dus besloten we om weer onze duim in de lucht te steken bij passerende auto's. Een vriendelijk jong stel met klein kind pikte ons op met hun jeep en bracht ons naar het dichtsbijzijnde busstation. Liften gaat hier wel goed!! Die avond aten we fritjes met bife de chorizo, het beste stuk van de koe, lekker!

Zaterdag, vandaag, pakten we opnieuw onze spullen en namen de bus naar El Bolson. Momenteel hebben we ongeveer onze dagen hier wat gepland en het ziet er weer goed uit!

Tot over één maand, pffff het gaat snel!

Karen & Jort.

Mendoza

Buenas,

Donderdagavond kwamen we aan in Mendoza. Destadsbus genomen van de busterminal naar de aristedes straat. Het zou een straat moeten zijn met veel restaurantjes, bars, hostels, ... En dat was het ook. Achterafbleek dat het zeer goed was dat we een bus genomen hadden, want van 2 verschillende toeristen (een hollander en een belgisch koppel)gehoorddat ze in de buurt van de busterminal overvallen waren en alles weg was. Vreselijk lijkt ons dit, dan is de vakantie gewoon over! Nu goed, wij blijven alert en nemen geen risico's dus vanavond ook een taxi nemen en ons voor de deur van de terminal laten afzetten.

Een hostel zoeken was niet al te gemakkelijk. Er waren er verschillende, maar voor ons allemaal te duur. Uiteindelijk toch een gevonden, maar wel weer in een slaapzaal. In Argentinië blijkt het heel moeilijk om een betaalbare privekamer te verkrijgen.

Vrijdag trokken we de stad in, veel pleintjes bezocht en wat in de straten geslenterd. 'S middags ook een lekkere lunch gaan eten. Want tenslotte waren we onder andere ook in Mendoza om te genieten van al het culinaire goeds dat ze hier hebben. Het weer viel wel wat tegen, het voelde koud aan en 's avonds begon het zelfs te regenen, wat niet echt normaal is voor een droge regio als Mendoza. 'S avonds nog een dozijn empanadas gaan halen, hmm das echt lekker :) maar een dozijn was toch meer dan voldoende!

Zaterdag wilden we op fiets-en wijntoer gaan, maar het was die dag zelfs nog kouder dan vrijdag, dus besloten we de fietstour even uit te stellen. Dan maar weer de stad in en de lokale markt bezocht. In de namiddag konden we weer niet veel doen, owv de siesta. Siesta is soms wel echt vervelend als je een stadsbezoek wilt doen. Alles is dicht, niemand meer op straat (want iedereen eet en slaapt) wat het dus weer wat gevaarlijker maakt, ... dus eigenlijk gaan we dan telkens noodgedwongen terug naar de hostel.
Die dag waren we 7 jaar samen, zelf verschieten we er ook al van hoe lang dat al is :) Reden genoeg om dus savonds een goei restaurantje te gaan opzoeken. Even niet aan het geld gedacht en een heel goed wijntje besteld. We hadden het personeel om advies gevraagd en kregen zo wel bijna de duurste fles voorgeschoteld, maar ach ja voor 1 keer. (even ter voorbeeld, de fles was 90 pesos wat ongeveer zon 16 euro is) En we zaten tenslotte ook in Mendoza, ik weet niet of iedereen er van op de hoogte is, maar Mendoza staat wereldbekend om zijn wijnen. Het eten was verrukkelijk, weer een lekkere steak voor onze neus. Dat kunnen ze toch goed die Argentijnen!

Zondag was het wel weer prachtig weer. Tijd om naar het park te gaan dus. Het park in Mendoza is even groot (of we zouden misschien durven zeggen, groter) dan de stad (het centrum)zelf. En omdat het zondag was, was er ontzettend veel volk aanwezig! Vele families en vriendengroepen die er voor een picknick kwamen. Wij hadden ook een picknick mee, maar zaten gewoon op het gras. In Argentinië is het de gewoonte dat ze een hele equipment hebben. Tafel, stoelen, tafellaken, koelbox,... Die dag kwamen we ook de nederlander 'jeroen hendriks' (die in de otterstraat in turnhout woont)tegen waar we in het begin van het verhaal al hebben over verteld. Hij was die dag overvallen en was alles kwijt. Hij was compleet overstuur. Hij moest in Buenos Aires geraken voor het consulaat, maar had geen geld of niets om een bus of hostel te betalen. We hebben hem uiteindelijk voorgesteld om geld te lenen en hebben dat dan ook gedaan. Hij was ons ontzettend dankbaar en we wisselden gegevens uit. Nu hopen we alleen maar dat we echt dat geld terug zien, want hij kon natuurlijk zeggen wat hij wou van gegevens, hij had immers niets om te bewijzen of die klopte. Nu goed, we hopen maar dat we de mens nog kunnen vertrouwen en iemand zo in nood niet helpen, voelde niet juist aan.

Vandaag zijn we op fiets-en wijntoer gegaan. Omdat het een feestdag is, vertelden ze ons dat de fietsverhuurwinkels dicht zouden zijn in Maipu (dit isdorp naast Mendoza waar vele bodegas zijn). We hadden dus geen andere optie dan al vooruit een toer te boeken. Wel gemakkelijk want dan kwamen ze ons aan de hostel oppikken en hadden nog steeds de vrijheid om vanaf Maipu zelf te fietsen waar we wilden. De bedoeling is om tussen de olijfboom -en wijngaarden te fietsen en halt te houden bij bodegas. Wij hebben vooral het fietsgedeelte gedaan. Omdat de toer ons al wat geld kostte, deden we enkel 1 bodega en wijnmuseum die gratis was en de rest lieten we voor wat het was. Misschien hadden ze wel de moeite geweest, maar wij hadden toch het gevoel dat het fiets-en wijnidee een beetje overschat wordt en daardoor naar het einde toe (als je alles zou willen doen) heel duur wordt.

Vanavond nemen we de nachtbus naar Bariloche, een 19uur durende rit. Jaja de ritten worden steeds langer. Vanaf Bariloche zal het ook terug jas, muts en sjaal zijn, dus vandaag nog een laatste keer genieten van de zonnestralen. In Bariloche zou het zo'n 8 graden zijn, brrrr.

Ziezooo,

Weer wat op de hoogte.

We merken wel dat er steeds minder mensen onze blog lezen en reageren :) Ofwel worden we minder interessant, zijn jullie ons al vergeten, is het omdat we bijna terug zijn, of hebben jullie geen tijd! haha.

Ciao chicos,

Jort en Karen.

San Juan- Barreal

Hola Chicos!

De eerste dag in San Juan gewoon wat gechilld en zitten zoeken naar werk, appartement, ... voor als we terugkomen! Maar hebben vandaag besloten dat we ons daar de rest van de reis niet meer mee gaan bezighouden, nu is het nog vakantie en voluit genieten en we zien wel weer als we thuiskomen in november.

Kris Van Hees (Trompetist van BOM) vertelde ons dat zijn 'argentijnse zus' in San Juan woonde, dus spraken we daar vrijdagavond mee af. Tegen half 11 aan de klokkentoren op de plaza, om nadien samen met haar (Albertina) en haar vriend (Matias) iets te gaan drinken. Later de avond trokken we nog naar een bar waar een cumbia optreden zou plaatsvinden. Die hebben we spijtig genoeg gemist, want (hoewel ze normaal tegen 12u moesten spelen) het aanvangsuur nemen ze hier niet serieus en zelfs rond 2uur was er nog geen groepke te zien. Omdat we zaterdag om 8u smorgens de bus gingen nemen naar Barreal, gingen we het dus niet veel later maken. Wel gezellige avond!

Barreal was een heel aangenaam dorp, veel groen, minder auto's, vlak bij de natuur en rustige sfeer. We zijn hier dan ook 4 nachten blijven hangen.

Samen met ons zat er nog een Frans koppel op de bus, heel toevallig want de volgende dagen zagen we geen andere toeristen meer aankomen. Was een tof koppel en besloten dan ook de volgende dag, ondertussen al zondag, samen een wandeling te maken in de nabije omgeving. Het was echt een mooie wandeling, volgden een droge rivierbedding tussen de rotsen van de precordillera. 1 keer moesten we wel eventjes terugwandelen, want kwamen op een droge waterval uit en was net iets te hoog en te moeilijk om te beklimmen. Rond 3u in de namiddag keerden we terug naar de hostel, want het werd veel te warm om nog verder te wandelen. Samen dronken we nog een biertje of twee en tegen de avond kookten we samen iets en dronken goeie wijn. San Juan heeft zeker lekkere wijnen aan te bieden!

Maandag hielden wij een rustiger dagje en planden we in de namiddag een asado (barbeque). Samen naar de beenhouwer en kochten er 1 kg punta despalda, een van de betere stukken van de koe :) en wat chorizos. Maakten ook nog een aardappelsla en genoten zo van een superheerlijke barbeque in het hete zonneke. Genieten dus! Alice en Fabien (het franse koppel) vertrokken in de late namiddag naar een verdere bestemming, dus vanaf de avond was het weer onder ons tweetjes. Nog naar een dichtbijzijnde heuvel getrokken om van het lucht-lichtspektakel te genieten bij zonsondergang.

Dinsdag gingen we de fiets op! We fietsten een 20tal kilometer naar de pampa el leoncito, een opgedroogd meer vlak bij het nationale park El Leoncito. Het tochtje er naartoe ging moeizaam, maar bij het terug naar Barreal fietsen, merkten we dat we blijkbaar heel de tijd bergop hadden gereden! Want bij het terugkeren, hebben wij zo goed als een half uur kunnen bollen! ZALIG :) Karen had wel een veel te grote mountainbike gekregen, dus door de verkrampte houding toch wat zeer gehad, het bollen was dus een goede meevaller!

Woensdag vertrokken we terug naar San Juan in de late namiddag, waar dan 's avonds aan de bushalte Albertina ons stond op te wachten. Ze nam ons mee naar het huis van Matias, waarna we dan samen naar een klassiek concert gingen in het auditorium. Goede muzikanten, maar wel best modern klassiek dus af en toe wat vreemd. Nadien pikten we Albertina's zus, Aleida en een vriendin, Macarena op en reden we naar Aleida's huis om nog eens asado te doen! Deze keer hadden we 2 kg vlees :) Nog later de avond kwam ook Juan, Aleida's vriend en zijn vriend, naam onbekend, opdagen. Pas rond 1u snachts zaten we aan tafel. Jaja, in Argentinië is het al rap laat. Weer opnieuw een gezellige avond en konden bij Aleida blijven slapen, dus spaarden ook ineens een nachtje hostel uit.

Donderdag spraken we bij de familie van Albertina af voor een lunch, zo leerden we ook de ouders en grootmoeder kennen. In de namiddag nog een autoritje gemaakt met Juan, Albertina en Aleida naar Zonda en de bergen rondom San Juan. Goed dat we dat nog gedaan hadden, want hadden geen idee dat eigenlijk ook zo vlakbij San Juan mooie natuur te vinden was. Tegen de avond namen we de bus (slechts 2,5 uur) naar Mendoza, waar we nu zitten. Blijven hier in totaal 4 nachtjes voor we naar het koude, maar mooie patagonië trekken!

Ciao Amigos!

Jort en Karen.