Buenos dias chicos,

We zijn ondertussen in Argentinië, daarmee de taalswijziging! Zaterdagochtend kwamen we aan in Foz Do Iguacu, de Braziliaanse uitvalsbasis voor de Iguacu watervallen op de grens met Argentinië en Brazilië. Het was best frisjes toen we de bus uitstapten, maar de zon scheen toch al fel. We dachten dat het mooie, open dag zou worden. Dat zagen we ook op het weerbericht, maar na ingecheckt te zijn in de pousada en een ontbijtje zagen we dat de hemel al volledig was dichtgetrokken, grijs. Toch besloten we om diezelfde dag nog de watervallen te bezoeken, efkes hardcore traveling! De receptionist wist ons ook nog te vertellen dat de watervallen 5 keer meer volume hadden als normaal, dus we waren extra opgewonden.

Tegen half tien waren we aan de inkom van het nationaal park, betaalden we de toegangsprijs (40,8 reals/persoon) en stapten we op de toeristendubbeldekker, die ons naar de halte bracht waar het panoramisch pad begon. Toen we de bus uitstapten hoorden we al een geruis in de verte, precies zoals de E34 als de wind goed staat. Samen met tiental andere toeristen gingen we op het geluid af. Het eerste zicht op de watervallen was al zot! Wel grijs en zeer veel waterdamp, maar het beeld was fenomenaal. Het pad, met veel panoramische en indrukwekkende beelden onderweg, slingerde zich verder door de dichte begroeiing om te eindigen bij het hoogtepunt, de 'garganta del diablo' (devil's throat). Hier was het mogelijk om over deze waterval (Iguazu telt ongeveer 375 watervallen) heen te wandelen via een groot platform. Het water beukte met al zijn kracht tegen de steigers en liep bijna over. Normaal stroomt het water hier ongeveer een meter onder. Het platform eindigde op een uitkijkpunt waar er zoveel waterdamp was zodat je binnen enkele seconden drijfnat was! Aan deze waterval kon je nog wat trappen nemen en een lift voor een beter panoramisch overzicht. Beneden aan de lift kon je via een platform bijna tot tegen de enorme waterval gaan staan. Jort kon deze kans niet laten liggen en ontblootte zijn torso om daarna in de enorme stortbui te gaan staan. 2 seconden, net lang genoeg voor de foto, en alles was door en door nat! Machtig ook hoeveel wind de waterval veroorzaakt. Op dit punt klaarde het vrijwel geheel op en konden we dus even de tijd nemen om alle kleren te drogen en wat te eten. Daarna stapten we het pad nog eens helemaal in de andere richting om de beelden met beter licht te bekijken, prachtig. Onderweg kruisten we ook het pad met enkele cuatis. Dit lijken lieve, aaibare beestje, een soort van aap-miereneter-wasbeer, een aardvarken, maar een andere soort. Ze zijn constant op zoek naar eten en zijn gewend aan de vele mensen die het park bezoeken, maar ze blijven wild en kunnen dus aanvallen (bijten krabben). Niet aangenaam als je weet dat er enkele rabiës kunnen hebben terwijl je rustig je banaantje opeet. Moe en voldaan keerden we terug naar de pousada om daar nog van de avondzon te genieten.

De volgende dag besloten we om de Itaipu-site te bezoeken. Dit is de grootst, werkende hydro-electriciteitscentrale ter wereld! De enorme dam is gebouwd op zowel Paraguyaanse als Brazilaanse bodem en beide landen krijgen evenveel energie. Voor Paraguay is dit genoeg voor 90% van alle huishoudens. In Brazilië is dit 20%. In de dam zit genoeg beton om een snelweg te bouwen van Parijs naar Moskou en terug en genoeg staal voor 350 eifeltorens, impressive! In het begin van de tour kregen we een inleidend filmpje te zien (in een sjieke filmzaal met comfortabele stoelen) over de geschiedenis van de dam en de huidige situatie. Natuurlijk niets anders dan voordelen, maar je moet weten dat door het bouwen van de dam Duizenden hectaren aan ongerept regenwoud en de daarbijhorende belangrijke ecosystemen in Paraguay en Brazilië zijn overstroomd en ook een serie watervallen even groot als die van Iguazu. Na het filmpje met zen allen de bus op die stopte bij verschillende uitkijkpunten en ook over de dam reed. De gids gaf beknopte informatie over de werking enzo. Als het waterpeil te hoog wordt, worden de sluizen om het overtollig water te doen afvloeien opengezet en stroomt er meer dan 60 miljoen kubieke meter water per seconde over de spillways, maar deze stonden spijtig genoeg niet open. Na de dam zin we ons gerief gaan ophalen in de pousada en namen we de bus naar Argentinë. Voor het eerst slapen we in Puerto Iguazu in een echte dorm. Een gemengde slaapzaal met 10 bedden.

Maandag bezochten we de Argentijnse kant van de watervallen. Hier konden we dichterbij de watervallen komen. Het aanbod aan paden is hier ook groter waardoor je een meer afwisselend beeld hebt. We zagen ook hier weer veel cuatis, vlinders, vogels, maar ook een leguaan, aap en een slang. De toegang tot de garganta del diablo was aan deze kant niet open door een te hoog waterpeil waardoor we de tijd hadden om een jungle-pad te doen naar een afgelegen waterval. Het was hier dat we de aap tegenkwamen (denken capucijnaapje) en de slang.

Vandaag chillen we nog wat in het 'Bambu Hostel' aan het zwembad, gaan we het stadje nog eens in en nemen in de avond de nachtbus naar Corrientes, alvorens de bus te nemen naar Mercedes en Colonia Pellegrini voor een wildlife tripje in de esteros del ibera moerassen!

Hasta luego,

Karen en Jort.