San Agustin de Valle Fertil

Que tal?

Zondag kwamen we in San Juan aan, met een vertraging! Blijkbaar is de route van Salta naar San Juan nogal geliefd bij drugssmokkelaars, want we werden 3 keer tegengehouden door de politie voor een controle. 2 van de 3 keer werden we enkel wakker gemaakt om onze paspoorten te laten zien, maar 1 keer moest iedereen de bus uit! Om kwart na 2 snachts deden ze plots de lichten aan en beveelden ze dat iedereen met al zijn bagage in een rij moest gaan staan. Elke bagage werd gecontroleerd op verboden substanties. Best vervelend om in de midden van de nacht een uur in de kou te staan. Ze namen het wel serieus, want de bus werd ook gecontroleerd op valse dubbele bodems en een hond werd ook als hulpmiddel gebruikt. Buiten de drugscontroles, kregen we ook 1 keer de voedselinspectie over de vloer. Heel raar was dat, ze niet vroegen of we eten mee hadden (want dat hadden we), maar bij een bepaalde mevrouw gaven ze haar de keuze omhaar appelsmeteen, onder zijn ogen, op te eten of af te geven. Ook werd de bus gedesinfecteerd.

Nu goed, toen we aan kwamen in San Juan, was de totale stad verlaten. Alles was dicht, niemand op straat en het was moeilijk om een hostel te vinden. Chanche vonden we er uiteindelijk toch één om onze verplichte nachtstop (het zou te zot zijn geweest om in één trek naar san agustin te gaan) door te brengen.

Maandag namen we dan de bus naar San Agustin de Valle Fertil. Er zat nog 1 andere 'gringo' in de bus en we kwamen in dezelfde hostel terecht. Al snel aan de praat geraakt en 's avonds samen gegeten. Eigenlijk waren we naar San Agustin gegaan om het nationale park Ischigualasto (Valle de la luna) te bezoeken, maar nu bleek dat we de enige toeristen in het ganse dorp waren, waardoor het zeer moeilijk werd om de tour goedkoop te houden. Martin (de engelsman, die in onze hostel verbleef) besloot om sowieso niet te gaan, dus moesten we nog een dagje wachten om andere zielen te vinden. Maar dat vonden we geen probleem want wilden ook wel de nabije omgeving verkennen.

Dat deden we dan ook dinsdag. Samen met z'n drieën wandelden we rond het nabije meer en gingen daarna nog wat verder naar een rivier, waar Jort en Martin ook even een 'duikje' in namen. Het was een superhete dag. In San Agustin kennen ze de 'Zonda', dit is een warme wind die de stad meteen doet verwarmen tot meer dan 30 graden. ( en we zijn nog maar in de lente, in de zomer kan het hier tot 50 graden gaan, zotjes). Die dag dus ook veel schaduw proberen opzoeken. 'S avonds staken we de barbeque aan. We leefden daar plots echt volgens het Argentijnse ritme, na de wandeling aten we gewoon nog een broodje met kaas met een glaasje wijn (rond 20u) om dan tegen 23u30 te beginnen met het avondmaal. Gezellige dag en avond!

Dinsdagavond waren er nog twee Portenas (inwoners uit Buenos Aires) aangekomen, die ook geïnteresseerd waren in de tour, dus konden we woensdag op tour gaan. In de voormiddag eerst nog eens de was gedaan om dan rond 14 u te vertrekken. Het nationale park is zo'n 75 km verder en in een auto, zonder airco, was dit lang :) Het was die woensdag immers nog warmer! De twee meisjes, hadden in de voormiddag nog een ander tourtje geboekt, dus ze vertrokken niet rechtstreeks mee vanuit de hostel. De bedoeling was, dat we ze onderweg zouden tegenkomen en dan mee zouden pakken naar het park. Nu kwamen we hen echter niet tegen en aan de splitsing bleven we een lange tijd op hen wachten. Omdat je maar tot 16u in het park binnen kon, om de tour te starten, besloot de chauffeur om tegen kwart voor 4 toch maar, zonder hen dan, door te rijden naar het park want anders konden wij ook de tour niet doen. Nu bleek dat hun minibusje bij de andere tour autopech had en ze hebben 4 uur in de hitte moeten wachten, voor iemand hen kwam oppikken. Echt heel spijtig voor hen, want het park was ontzetten de moeite. We verschieten er echt van hoeveel verschillende soorten landschappen er wel niet bestaan, want dit was weer eens totaal iets anders. Super mooie rotsformaties, een vallei die echt op een maanlandschap lijkt, gevonden fossielen van dinosaurussen, ... Het was een tour van 3 uur door het park. Doordat de twee meisjes er nu niet waren, hadden we eigenlijk een privétour: 1 chauffeur, 1 gids en wij :) Nadien bezochten we nog snel het museum, voor we terugkeerden naar de hostel. 's avonds kookten we weer samen met Martin, echt toffe kerel.

Gisteren (donderdag) namen we de bus terug naar San Juan, waar we nu twee nachtjes gaan blijven, voor we weer dichter naar de natuur trekken naar een ander dorp in de omgeving, namelijk Barreal.

Maar daar alles over de volgende keer!

Ciao,

Jort en Karen;

Wist je datjes:

- Argentinië heeft ongelooflijk veel last van inflatie. ELKE maand slagen de prijzen hier op! Heel vervelend, want rekenen op de prijzen in de lonely planet wordt nu heel moeilijk. Zo zijn bijvoorbeeld de busprijzen meer dan het dubbele dan de prijzen die in de lonely planet beschreven staan.

- Hierdoor is Argentinië het enige land in zuidamerika waar de mensen armer worden. In alle andere landen, zelfs Bolivia, worden de mensen, naarmate de jaren, rijker.

- als je in Argentinië lid wordt van een politieke partij, je hiervoor betaald wordt. Dus de mensen die protesten houden op de plaza, zijn allemaal betaalde mensen. Ook een manier om stemmen te sprokkelen natuurlijk.

- in Argentinië wordt echt ongelooflijk veel gebarbequed! Mede daardoor is ook de leerindustrie goed in Argentinië, ze verzamelen immers veel huid door het grote aantal vlees dat hier gegeten wordt. Barbeque hier is wel anders dan in België. Ze gebruiken geen houtskool, maar enkel hout. Er zijn geen sidedishes (zoals aardappelsla en dergelijke), enkel wat brood en sla.

Salta - Cachi - Salta

Beunas tardes,

Sewwens weer de nachtbus op naar een nieuwe bestemming, dus tijd om jullie te vertellen over de laatste 6 dagen!

Zondag kwamen we dus aan in Salta. Omdat we echt KAPOT waren van de zot lange reis, hebben we die dag niets speciaals gedaan. Salta al eens een eerste keer verkend, ietske gaan eten en voor de rest op de kamer gebleven. We hadden ook van Rik en Philippa heel veel nieuwe films en seriekes gekregen, dus we hadden wat nieuwe laptopvoer :)

Maandag bezochten we de lokale markt, waar we eens zalig lekker en goedkoop eten konden kopen! We proefden er ook de empanadas(gevulde 'koeken' met vlees of kip, ofwel uit de oven, ofwel gefrituurd), die zogezegd in salta de lekkerste zouden zijn! Ze waren inderdaad overheerlijk, maar er kan toch niets op tegen de saltenas van bolivia! In de namiddag zelf ook een siesta genomen. Ze nemen de siestas hier zeer serieus en buiten zelf een siesta doen of op een bankje op de plaza zitten, is er hier dan ook echt niets te doen van grofweg 13u tot 18u! Omdat we toch zo lang niet in de kamer konden blijven, met dit goeie weer, zochten we een terrasje dat wel open was! En zo dronken we een biertje of twee met wat aperitiefhapjes, tot de siesta over was. We bezochten nog de casa de cultura america en wandelden door de straten, voor we terug hostelwaarts gingen om ons eigen potje te koken.

Dinsdag namen we de bus naar Cachi, een kleiner dorpje zo'n 4 à 5 uur verder van Salta. Het was een stoffige busrit, maar wel in een prachtige omgeving! Cachi is een gezellig dorp en we vonden al gauw een hostel. Toen we ons potje wilden koken, checkten we de keuken en er stond NIETS van gerief: geen potten, pannen, borden, bestek, ... Nochtans hadden we gevraagd of we de keuken mochten gebruiken om te koken en kregen hier een duidelijke 'si claro' op terug. Vanaf nu dus weer elke keer goed de keuken checken voor we een hostel nemen. We vroegen haar toch achter wat gerief en ze ging 1 pot, 2 borden en wat bestek brengen. Nu goed, die avond daar niets meer van gezien, dus maar een pizzake gedeeld in een naburig restaurantje.

Woensdag wilden we de omgeving verkennen. We dachten immers dat er wel wat wandelmogelijkheden waren en waren ook precies om dichter bij de natuur te zitten, naar cachi gekomen. Nu goed, in de voormiddag deden we dan ook onze wandelschoenen aan en trokken we naar een uitkijkpunt over de stad, aan de cemeterio. Het was een mooi zicht en een uitgelezen kans om een kaarsje te branden voor de grootmoeders, maar we zagen ook al meteen dat de omgeven natuur heel kaal en droog was. Voor ons niet echt uitnodigend voor een langere wandeling en ook zagen we niet meteen echte wandelpaden, buiten de weg waar de auto's reden. Dus keerden we daarna terug naar de hostel en maakten we een lekkere portie fruitpap (een lekker herontdekt gerecht :) ) en lazen we de rest van de namiddag nog wat. Tegen de avond gingen we naar de wijnbar en proefden we een wijntje van in de buurt! Super lekker!! Nog gekookt in de hostel om nadien bij enkele duitsers en zwitsers te gaan zitten, die ook in onze hostel zaten. Het waren studenten, die in Cordoba studeerden. Even later kwamen er ook nog Argentijnse vrouwen bij zitten. Het was een heel gezellige boel bijeen, met de ene fles wijn na de andere!

De volgende dag voelden we de vorige avond serieus in onze kleren zitten :) jaja, nog eens 'weggaan' met studenten. We zijn het niet meer gewoon! Die dag dus alles rustig aan gedaan, zoals het ook hoort in Cachi. Wat gekookt, gelezen, filmpje gezien, op bankjes gezeten, ...

Vrijdagochtend namen we de bus terug naar Salta. In de namiddag nog wat in de hostel vertoefd en al eens een eerste blik gegoten op de openstaande vacatures en appartementjes, ajajajaj dat wordt nog wat! Maar nog niet teveel aan denken, nog een goeie anderhalf maand genieten. 's avonds hebben we lekker zelf gekookt. We ontdekten een supermarkt die super groot en modern was. De lokale kruidenierkes zijn zalig, maar eens je de luxe gewoon bent geweest van in België te kunnen kiezen tussen verschillende producten, kan een grote supermarkt met veel keuze ook wel eens deugd doen.

Vandaag chekten we uit in de hostel en bezochten we het MAAM museum, waar één van de drie lichamen tentoongesteld worden van kinderen die in de inkaperiode 'geofferd' zijn. Eigenlijk is offeren een verkeerde naam, want de inka's doodden de kinderen niet, ze verdoofden ze met alcohol en graafden ze in in een berg (op de hoogste bergtop hier in de buurt, 6730 meter), omdat ze geloofden dat ze niet dood zouden gaan, maar met de voorouders in contact zouden komen. Het zijn de best bewaarde mummies ter wereld, ze zijn meer dan 500 jaar oud en ze waren inderdaad angstaanjagend goed bewaard. Dit omdat ze in de berg, waar het vriezend koud is, bevroren waren.

Ziezoooo, nu op naar San Juan, een 16uur durende busrit, ajajaj!

Besos,

Jort en Karen.

Colonia Carlos Pellegrini - Esteros Del Ibera

Buenas Tardes,

Na de Iguazu watervallen besloten we om nog meer natuur op te zoeken, maar minder toeristen. Zo belanden we na een nachtbus van 9 uurs naar Corrientes, een wachttijd van een dik uur, een bus van 3 uurs naar Mercedes, een wachttijd van 3 uurs en een 3 uur durende rit over ongeasfalteerde weg in Colonia Carlos Pellegrini. Misschien door zijn isolatie dat er niet zoveel toeristen zijn. We verschoten dat het dorp zo uitgestrekt was, met op elke cuadra maar één huis met veel grond aan. We zochten en vonden vrij snel een plaats om te overnachten, Los Amigos. Op de bus zaten nog enkele andere toeristen, waarvan ook een Brits koppel dat eveneens bij Los Amigos terecht kwam. Die avond maakten we al snel kennis met hen tussen pot en pint. Ook de familie die de hospedaje runde bleek enorm gastvrij en open te zijn. De plaats is eerder een familieboerderij die ook enkele kamers voor toeristen aanbieden. Die avond ook Fernet ontdekt. Een sterk alcoholische kruidendrank overgewaaid van Italië. Best lekker gemixt met cola!!

De volgende dag hadden we in de voormiddag een boottochtje geboekt. We vertrokken met 8 man + kapitein voor een 3 uur durend ritje door de moerassen van 'Esteros Del Ibera'. Dit zijn zeer uitgestrekte wetlands tussen de rio parana en de rio uruguay in het NoordOosten van Argentinië waar een enorme hoeveelheid wilde dieren zit. Het is ook dé spot in Zuid-Amerika om het wildlife te spotten volgens de Lonely Planet. We waren dus extra opgewonden bij de start van de trip. Aan de steiger konden we al 2 zwarte kaaimannen liggen zien chillen in de zon. Direct onze camera boven en trekken, maar we wisten niet dat we de komende 2 uurs nog tientallen kaaimannen gingen tegenkomen en van veel dichterbij. Tijdens de boottocht kwamen nog tientallen capybaras, verschillende watervogels, boa constrictor, andere onbekende slang en een moerashert tegen. De kapitein ging met zijn boot echt enorm dicht tot bij de kaaimannen en de capybaras zodat we goede close-ups fotos konden maken! Jort kon op een gegeven moment ook de staart van een kaaiman aanraken, ruwe huid! Het was zwaar de moeite in ieder geval. In de namiddag zijn we samen met Rik en Philippa het dorpje eens doorgewandeld, toch enkele blokken ervan. De familie wist ons te vertellen dat er die avond ook een feest was, georganiseerd door een politieke partij. De provinciale verkiezingen stonden hier immers voor de deur, goede promotie dus! Het zou met muziek en gratis eten zijn. Voor we vertrokken konden we in den hof nog zien hoe ze een koe slachtten. Niet voor gevoelige kijkers, maar daar hoort het bij het dagelijks leven. Het feest was supergeslaagd! Er was traditionele muziek en een barbeque om U tegen te zeggen! 150 kilo vlees, een ganse koe, net genoeg voor een dorp van 1000 inwoners. 2 roosters van 2 op 1 meter vol met vlees, heerlijk zicht! En lekker dat het was, des te meer doorgespoeld met gratis lekkere rode wijn. Vreemd wel dat veel Argentijnen hun wijn mixen met cola of andere frisdrank. Tijdens het eten waren wij 4 de enige toeristen. Na het eten was het dansen geblazen. Ik en Karen ook even de dansvloer op en we werden al meteen opgemerkt door de zangeres, die nadien ook de toeristen verwelkomde! Een gezellige avond.

De volgende dag wat langer blijven liggen, tot 10u. De voormiddag was dus snel om en konden dus snel onze voeten onder tafel schuiven voor de lunch, die ons werd aangeboden. Heerlijke vis en vlees (van de geslachte koe van de avond voordien) op de barbeque met verse groenten uit den hof, lekkere tortilla en natuurlijk rode wijn! En dit alles slechts voor 25 pesos. Na het eten zijn we het bezoekerscentrum van het reservaat gaan bezoeken. Hier liggen ook enkele wandelpaden aan, waar het mogelijk is om brulapen te spotten. In het begin van het pad zagen we er al direct enkele hoog in de bomen. Het was moeilijk om ze door het dichte bladerdek te zien, maar het waren er zeker wel! Onderweg zagen we ook nog een jong moerashertje en verschillende vogelsoorten. Het was drukkend warm die dag en daarom rustten we wat uit rond het bezoekerscentrum. Hier zagen we ook nog een informatief filmpje over het gebied. Nadien besloten we om nog even naar de apen te gaan kijken, maar Jort zag nog een andere groep hoog in een andere boom. Deze kon je beter observeren en dit deden we dus. Best grote apen nog en super indrukwekkend om ze bezig te zien. Allebei de groepen hadden jongen. Brulapen zouden ook de meest luide landdieren ter wereld zijn, maar tijdens ons bezoek hebben we ze niet gehoord. 3 uurs spendeerden we hier. 'S avonds bleven we op de boerderij en hadden een gezellige babbel. We konden immers niet te lang blijven zitten want de bus naar Mercedes vertrok al om 4u in de ochtend. Die avond rekenden we daarom ook al af met de familie en merkten we dat de lunch en de was niet in de rekening was opgenomen. We dachten dat dit vergeten was, maar het was een cadeau van hun aan ons, hoe gastvrij!! Ook nodigden ze ons uit om met hen de volgende dag de verjaardag van de mama te vieren, maar de bustickets waren helaas al gereserveerd.

De storm die nacht maakte onze nacht nog korter en om 3u30 waren we het bed al uit. De bus arriveerde echter pas om 4u30, waarna een akelig lange 3u durende rit volgde. Door de regen was de weg één grote modderpoel. Op gegeven moment was onze bus gewoon van links naar rechts aan het driften in de modder. Tegenliggers waren daarom een enge situatie, maar de busschauffeur had hier wel ervaring mee.
Na 28 uur onderweg zitten we momenteel in Salta, het NoordWesten van Argentinië. Van hieruit is het plan om onze weg verder zuidwaarts te zetten tot El Calafate.

Besos
Karen & Jort.

Foz do Iguacu(Bras)/Puerto Iguazu(Arg)

Buenos dias chicos,

We zijn ondertussen in Argentinië, daarmee de taalswijziging! Zaterdagochtend kwamen we aan in Foz Do Iguacu, de Braziliaanse uitvalsbasis voor de Iguacu watervallen op de grens met Argentinië en Brazilië. Het was best frisjes toen we de bus uitstapten, maar de zon scheen toch al fel. We dachten dat het mooie, open dag zou worden. Dat zagen we ook op het weerbericht, maar na ingecheckt te zijn in de pousada en een ontbijtje zagen we dat de hemel al volledig was dichtgetrokken, grijs. Toch besloten we om diezelfde dag nog de watervallen te bezoeken, efkes hardcore traveling! De receptionist wist ons ook nog te vertellen dat de watervallen 5 keer meer volume hadden als normaal, dus we waren extra opgewonden.

Tegen half tien waren we aan de inkom van het nationaal park, betaalden we de toegangsprijs (40,8 reals/persoon) en stapten we op de toeristendubbeldekker, die ons naar de halte bracht waar het panoramisch pad begon. Toen we de bus uitstapten hoorden we al een geruis in de verte, precies zoals de E34 als de wind goed staat. Samen met tiental andere toeristen gingen we op het geluid af. Het eerste zicht op de watervallen was al zot! Wel grijs en zeer veel waterdamp, maar het beeld was fenomenaal. Het pad, met veel panoramische en indrukwekkende beelden onderweg, slingerde zich verder door de dichte begroeiing om te eindigen bij het hoogtepunt, de 'garganta del diablo' (devil's throat). Hier was het mogelijk om over deze waterval (Iguazu telt ongeveer 375 watervallen) heen te wandelen via een groot platform. Het water beukte met al zijn kracht tegen de steigers en liep bijna over. Normaal stroomt het water hier ongeveer een meter onder. Het platform eindigde op een uitkijkpunt waar er zoveel waterdamp was zodat je binnen enkele seconden drijfnat was! Aan deze waterval kon je nog wat trappen nemen en een lift voor een beter panoramisch overzicht. Beneden aan de lift kon je via een platform bijna tot tegen de enorme waterval gaan staan. Jort kon deze kans niet laten liggen en ontblootte zijn torso om daarna in de enorme stortbui te gaan staan. 2 seconden, net lang genoeg voor de foto, en alles was door en door nat! Machtig ook hoeveel wind de waterval veroorzaakt. Op dit punt klaarde het vrijwel geheel op en konden we dus even de tijd nemen om alle kleren te drogen en wat te eten. Daarna stapten we het pad nog eens helemaal in de andere richting om de beelden met beter licht te bekijken, prachtig. Onderweg kruisten we ook het pad met enkele cuatis. Dit lijken lieve, aaibare beestje, een soort van aap-miereneter-wasbeer, een aardvarken, maar een andere soort. Ze zijn constant op zoek naar eten en zijn gewend aan de vele mensen die het park bezoeken, maar ze blijven wild en kunnen dus aanvallen (bijten krabben). Niet aangenaam als je weet dat er enkele rabiës kunnen hebben terwijl je rustig je banaantje opeet. Moe en voldaan keerden we terug naar de pousada om daar nog van de avondzon te genieten.

De volgende dag besloten we om de Itaipu-site te bezoeken. Dit is de grootst, werkende hydro-electriciteitscentrale ter wereld! De enorme dam is gebouwd op zowel Paraguyaanse als Brazilaanse bodem en beide landen krijgen evenveel energie. Voor Paraguay is dit genoeg voor 90% van alle huishoudens. In Brazilië is dit 20%. In de dam zit genoeg beton om een snelweg te bouwen van Parijs naar Moskou en terug en genoeg staal voor 350 eifeltorens, impressive! In het begin van de tour kregen we een inleidend filmpje te zien (in een sjieke filmzaal met comfortabele stoelen) over de geschiedenis van de dam en de huidige situatie. Natuurlijk niets anders dan voordelen, maar je moet weten dat door het bouwen van de dam Duizenden hectaren aan ongerept regenwoud en de daarbijhorende belangrijke ecosystemen in Paraguay en Brazilië zijn overstroomd en ook een serie watervallen even groot als die van Iguazu. Na het filmpje met zen allen de bus op die stopte bij verschillende uitkijkpunten en ook over de dam reed. De gids gaf beknopte informatie over de werking enzo. Als het waterpeil te hoog wordt, worden de sluizen om het overtollig water te doen afvloeien opengezet en stroomt er meer dan 60 miljoen kubieke meter water per seconde over de spillways, maar deze stonden spijtig genoeg niet open. Na de dam zin we ons gerief gaan ophalen in de pousada en namen we de bus naar Argentinë. Voor het eerst slapen we in Puerto Iguazu in een echte dorm. Een gemengde slaapzaal met 10 bedden.

Maandag bezochten we de Argentijnse kant van de watervallen. Hier konden we dichterbij de watervallen komen. Het aanbod aan paden is hier ook groter waardoor je een meer afwisselend beeld hebt. We zagen ook hier weer veel cuatis, vlinders, vogels, maar ook een leguaan, aap en een slang. De toegang tot de garganta del diablo was aan deze kant niet open door een te hoog waterpeil waardoor we de tijd hadden om een jungle-pad te doen naar een afgelegen waterval. Het was hier dat we de aap tegenkwamen (denken capucijnaapje) en de slang.

Vandaag chillen we nog wat in het 'Bambu Hostel' aan het zwembad, gaan we het stadje nog eens in en nemen in de avond de nachtbus naar Corrientes, alvorens de bus te nemen naar Mercedes en Colonia Pellegrini voor een wildlife tripje in de esteros del ibera moerassen!

Hasta luego,

Karen en Jort.

Curitiba

Ooooi!

Toen we, na een nachtbus in Curitiba aankwamen, hebben we eerst nog anderhalf uur op een stadsbus zitten wachten! Blijkbaar was het net de dag van de onafhankelijkheid van Brasil en dus reden de bussen maar zelden! Omdat de bus nog steeds niet in zicht was, begonnen we maar te wandelen! (taxi was te duur en dus geen optie). Uiteindelijk bleek het nog geen half uur wandelen, dus goeie meevaller! Ook deze keer hadden we weer een hotel geboekt via booking.com en amai wat waren we daar tevreden mee! We kwamen aan in een best sjiek hotel en de prijzen waren normaal meer dan het dubbele dan wij zouden betalen!! Super propere kamer met wifi, tv, minibar, ... Omdat we super moe waren en het weer barslecht was (grijs en heel de dag regen) besloten we gewoon lekker gezellig binnen te blijven. We ontdekten een goede filmzender en zo hadden we plots 4 films achtereen bekeken :) Zaalig relaxen, om daarna te gaan slapen!

De volgende ochtend op tijd er uit om het ontbijt te gaan checken en amai wat was dat in orde! Misschien wel het beste ontbijt dat we al gehad hadden op de hele reis, alles was aanwezig: yoghurt, cornflakes, vers fruit, cake, ei, quiche, broodjes, taart, .. Mmmmm. Na het ontbijt gingen we de echte toerist uithangen en namen we een toeristenbusdie ons de ganse dag langs de grootste bezienswaardigheden zou brengen. Onderweg kon je 4keer opnieuw opstappen, dus zo kozen we 4 bezienswaardigheden uit, om een bezoekje aan tebrengen. Eerst stopten we langs de botanische tuinen, nadien bij het Oscar Niemeyer museum ( een bekende architect van Brasil die echt zotte gebouwen neerzet), vervolgens de opera en tenslotte bij de TVtoren, waar je op kon om een 360gradenbeeld te krijgen over Curitiba!

Die vrijdag was al onze laatste dag in Curitiba. We hadden slechts 2 nachten geboekt, omdat we Curitiba meer zagen als een aangenametussenstop naar Foz do Iguacu. We namen dan ook vrijdagavond de nachtbus naar Foz do Iguacu. De dagen dat we een nachtbus nemen, zijn altijd ietwat rare dagen. We blijven in de kamer tot we moeten uitchecken en laten onze bagage dan achter in het hotel. Nadien trekken we dan maar de stad in, maar eigenlijk ben je dan maar gewoon aan het rondhangen en aan het wachten tot het tijd is om de nachtbus te nemen. Ook die vrijdag voelden we ons weer als op een 'verloren' dag, vooral toen het weer wat begon te regenen. Maar plots ontdekten we een park waar een aquarium was, vele vogelkooien, .. Er was gewoon een openbare zoo aanwezig in dat park! Omdat we ons altijd even kunnen bezighouden met het verwonderd kijken naar de dieren, was dit een goede namiddagactiviteit. Voor de rest die dag, veel op bankjes gezeten en eens rondgedwaald in één van de shoppingcentra.

Curitiba was, volgens ons, echt een aangename woonstad. Je had er super veel parken, mooie pleintjes, veel faciliteiten, goede educatie (hier zouden de hoogst opgeleide mensen wonen), best uitgebouwde openbaar vervoernetwerk (buiten dan blijkbaar op feestdagen, hehe) ...

Tchau!!

Jort en Karen.

Rio de Janeiro

Boa Noite,

Momenteel zitten we in een degelijk hotel met goede internetverbinding op de kamer in Curitiba, dus hier kunnen we rustig de tijd nemen om jullie alles te vertellen over Rio!

Na een vlucht van een 2-tal uurtjes arriveerden we bij zonsopkomst in Rio. Vanuit het vlegtuig konden we al zien hoe groot de stad was. Ook zagen we een eerste glimps van de Cristo Redentor en vlogen we rakelings over de Pao De Acucar om te landen op de Santos Dumont vlieghaven. Niet de internationale luchthaven, dus het historisch centrum was vlakbij en dus ook een goede metroverbinding naar Ipanema. Onze Pousada bevond zich in de favela Cantagalo. Deze ligt op de heuvel tussen Ipanema en Copacabana. Moe van al de trappen kwamen we hier aan en we werden enorm hartelijk ontvangen door Ligia, de gastvrouw. Ook het uitzicht van op het dakterras was prachtig en we kregen ook direct een ontbijtje aangeboden. Dit hadden we allebei echt nodig na een lange, slapeloze nacht! We sliepen in een appartement met eigen keuken en badkamer en alles was tip-top in orde. De komende 6 nachten voelden dan ook aan als thuiskomen in ons eigen appartementje :)

De eerste dag, woensdag 31/08, hebben we vooral veel geslapen, om tegen de avond naar de Zona Sul te gaan (de lokale supermarkt, die er bijna op elke hoek van de straat te vinden is). Zalig om nog eens van je eigen potje te kunnen genieten.

Donderdag op tijd op gestaan, om meteen de bank te gaan opzoeken, zodat we wat bankzaken konden regelen. Konden immers al 3 dagen geen geld meer afhalen (door fouten van de bank in België) en hadden nog een openstaande rekening bij de pousada in lencois plus het appartement in rio moesten we ook nog betalen en natuurlijk hadden we ook nog graag iets te eten gehad. Ampetant! Na 3 uurs aan de bank gewacht te hebben, kregen we hetverlossende telefoontje van de mama dat het in orde moest zijn! En dat was het ook. Al een geluk, want zonder geld in een land waar je niemand kent, is toch niet alles! Nadien gaan ontbijten op appartement om in de namiddag ipanema te verkennen, al eens langs het strand geweest, door garota de ipanema (waar het bekende bossanovaliedje 'the girl from ipanema' is ontstaan) gewandeld, nog eens de zona sul een bezoekje gebracht, ... Het weer viel wel niet mee! Grijs, bewolkt en zelfs af en toe een regenbui!

Vrijdag trokken we naar het historisch centrum. We sprongen op de bus van ipanema naar centro en zo konden we onderweg al veel van de stad ontdekken (kwamen door copacabana, botafogo, flamengo). In de Lonely planet stond er een wandeltour beschreven, die je kon volgen om zo langs de bezienswaardigheden geleid te worden en die volgden we dus ook! Het centrum gaf ons verschillende indrukken; een drukke stad, zeer levendig, grote mix van culturen en mensen, veel daklozen, onder de middag veel 'rijke' zakenmensen die gaan lunchen, marktjes, plots een groot groen park, veel muziekwinkels, veel carnavalshops, skyscrapers, maar tegelijk ook gezellige theaters en cinemazaaltjes, ... Ook zagen we het levenswerk van een chileense kunstenaar: Selaron. Trappen vol met verschillende tegels, verzameld uit de hele wereld. Als iemand ooit naar Rio gaat, neem een tegeltje mee vanuit België en hij hangt het er tussen! Tegen 17u namen we de bus terug richting Ipanema. We hadden onze wandeltour voltooid en centro is ook niet bepaald de meest veilige buurt na zonsondergang, meerbepaald omdat dan alle werkende mensen naar hun eigen woonbuurten gaan. S'avonds uiteraard weer langs de zona sul om een lekkere steak met provencaalse saus klaar te maken. Ook hadden we een filmke gehuurd, Biutiful. Super goede film, wel een erg drama, maar echt een aanrader!

Zaterdag was het Karens verjaardag! Na een lekker ontbijtje, trokken we naar de botanische tuinen. het was nog steeds overtrokken en grijs, maar toch kochten we een picknick en picknickten we tussen de superhoge palmbomen en ander moois! Op het einde van onze wandeling, begon de zon er door te komen en trok het plots helemaal open! Het ideale moment dus om naar de Cristo Redentor te gaan, na eerst nog een korte stop aan de paardenrenbanen. Beneden aan de corcovado (de heuvel van 710 meter waar de cristo op staat) stond er veel volk. We waren blijkbaar niet de enige, die na enkele overtrokken dagen, meteen bijde eerste zonnestralen de cristo wou bezoeken. We namen het treintje omhoog en kwamen bij avondzon boven aan. Prachtig uitzicht!! Op dat moment beseften we beiden weer even, hoe'n zotte reis we eigenlijk wel niet maken en hoeveel we al hebben kunnen zien! We prijzen ons elke dag gelukkig, maar af en toe komt dat volle besef nog eens te boven! We bleven er even staan, tot bij zonsondergang. Na een tijdje begon de hele stad op te lichten, net als de cristo. Maar tegelijk werd het ook heel koud daarboven! Tegen 19uur dan toch maar terug naar beneden, om een bus terug te nemen naar Ipanema. Omdat de ouders van Karen ons tracteerden (vanop afstand), lieten we ons gaan in de zona sul en kookten we zo een heerlijke driegangenmenu bij elkaar: Meloen met serranoham, gevulde tortelinni met een courgette-ajuin-gerookte zalm-kokosmelk sausje en ijs met verse papaya, mango, aardbei, kiwi en twee verschillende soorten meloen, samen met een lekker wijntje! Mmmm.. Toen we dit allemaal verorberd hadden, was het ondertussen al na 23uur. Best moe van de ganse dag op stap, besloten om gewoon op appartement te blijven. Uiteindelijk is uitgaan in Rio ook niet (van waar wij verbleven) het meest gemakkelijke en het meest goedkope (want taxiritjes zijn in de meeste buurten een must owv veiligheid).

Zondag een beetje uitgeslapen om nadien de hippiemarkt te bezoeken op de praca general osorio. Nu goed, hippies hebben we niet echt gezien en bijna elka kraam had de mogelijkheid om met visa te betalen, maar al bij al was het wel een grote en plezante markt! Vanaf nu was het wel echt super weer (35 graden en geen wolkje aan de lucht) dus trokken we naar het strand, Ipanema beach. De zee is er wel echt wild, super harde beachbreak en onderstroming! Elke zondag wordt ook de brede laan naast de stranden (Leblon, ipanema, copacabana, leme) afgesloten, wat zorgde voor een gezellige boel van mensen bijeen: veel skaters, longboarders, fietsers, joggers, ... Het was echt een aangename vakantiedag. ,S avonds heeft Karen haar 'kapsalon' nog eens geopenden Jort zijn haren gewiekt.

Maandag trokken we eerst naar Copacabanabeach. Het was er veel rustiger, maar kwam dit omdat het een maandag was of omdat het een minder geliefd strand is, wie zal het zeggen? Ergens in de namiddag wandelden we copacabana door naar Urca, de buurt waar de Pao de Acucar zich bevindt. Eerst nam Jort nog een duik aan het mooie strandje Praia Vermelha, alvorens we de kabellift ingingen. Het eerste kabelliftje gaat naar Morro da Urca, waar je op zo'n 215 meter al een eerste mooie uitzicht krijgt over de stad. Nadien het tweede kabelliftje in naar de Pao de Acucar, 395 meter. Super mooi uitzicht, alleen zag je ontzettend veel smog in de lucht hangen. Een hele wolk vol uitlaatgassen en noem maar op. Na zonsondergang kwam pas het echte mooie uitzicht met opnieuw de verlichte stad. Prachtig!!

Dinsdag was het al onze laatste dag in Rio, want 's avonds namen we de nachtbus naar Curitiba. Nog wat gechilld op ipanemabeach, over een groenten-en fruitmarkt geslenterd, bij de ponta do arpoador naar de zotte golven gaan kijken, ... alvorens we anderhalf uur op een stadsbus zaten richting de busterminal! Af en toe wat grauwe buurten gepasseerd, waaronder Cidade de Deus! De nachtbus viel heel goed mee en er zat weer maar 13 man op onze bus, dus na enkele uurtjes namen we ieders 2 stoelen ter beschikking.

Nu goed, bekijk maar vlug de foto's om bij dit verhaal een beeld te scheppen van wat Rio te bieden heeft.

Jort en Karen.

Lencois - Chapada Diamantina

Bom Dia,

We zitten momenteel in de luchthaven in Salvador! Vandaag om 13u15 de bus genomen van Lencois naar Salvador en deze nacht rond 4u hebben we het vliegtuig naar Rio. We hebben dus nog tijd genoeg om de blog up te daten, weten alleen nog niet of we hier op internet gaan geraken!

Eigenlijk hadden we langer in Lencois willen blijven, er is zoooveel meer te zien in de omgeving, maar de promotie van de vlucht (slechts 40 euro ongeveer per persoon) konden we niet laten liggen, zeker niet als je weet dat de bus meer dan het dubbele kost en ook veel meer dan het dubbele in tijd in beslag neemt. En hoewel we brazilië de max vinden, ons budget kan niet meer te veel tijd aan in brasil en we verlangen ook wel naar argentinië!

Nu goed, vrijdagavond kwamen we dus aan in Lencois, wel met een vertraging. We smeten onze bagage snel in de kamer en gingen op zoek naar een hapje! In Lencois was het op de moment super druk, want het 13e winterfestival was hier aan de gang. Ontzettend veel volk van in de buurt komt daar op af, met het gevolg dat er wel een leuke sfeer hing in de straatjes. Na het eten, nog een concert meegepikt van Sandra da Sá, zeer bekende zangeres uit Brasil die 'musica popular brasiliera' brengt. Klonk best goed, maar omdat we moe waren van de bustrip, zijn we na dit concert naar huis gegaan! Allee ja naar huis, naar den hostel :)

Zaterdag hebben we een hele tijd in de hostel blijven rondhangen, in de hangmat gelegen, verder info gezocht over brasil en argentina, ... Nadien zijn we een watervalletje gaan opzoeken. Het is absoluut geen hoge waterval, maar het leuke aan deze is, dat ze verschillende kleine zwembadjes heeft! Er zat dan ook veel volk. Vanonder aan de waterval zaten vele vrouwen hun was te doen, meer omhoog sprongen kinderen van de rotskes in de zwembadjes en nog iets hoger gingen wij even genieten van de natuur. Tegen vroege avond nog langs de winkel gepasseerd om een pizzake en een flesje wijn te kopen en nadien op ons balkon in de hangmat rustig binnen te werken! Genieten :)

Later de avond trokken we opnieuw naar 'de markt' voor het festival. Eerst zagen we Magary Lord, afrobraziliaanse muziek, was best tof, maar ze kregen het publiek niet echt mee! Velen staan daar met hun bier of flessen sterke drank in plaats van speciaal voor de muziek gekomen te zijn. (wat vergelijkbaar met de turnhoutse vrijdagen misschien?) Daarna kwam Banda Zion, een reggaegroep uit Lencois. Hiervoor waren we eigenlijk gekomen, maar dat viel best tegen! Na enkele nummertjes dan toch maar terug richting de hostel gegaan.

Zondag zagen we eerst in de voormiddag nog een optreden van Orkestra Rumpilezz samen met Letieres Leite. Man, dat was absoluut het beste optreden dat we tot hiertoe al gezien hadden! 20 mannen op het podium waarvan 15 blazers en 5 percussionisten, allemaal profmuzikanten! Ze hadden super goeie arrangementen, ritmes en zaten er steeds boenk op!

Daarna trokken we opnieuw naar de waterval, deze keer met zwemgerief, zodat wij ook een plonske konden nemen. We hadden ons ook voorgenomen om iets hoger te gaan, dus deden we dat en vonden zo een goei plekske met veel zalige natuurlijke zwembadjes. Er zat wel best veel volk, maar het was dan ook zondag! Een ganse dag daar gezeten en 's avonds zelf gekookt in de hostel. De keuken had wel absoluut geen goei gerief! 1 pot en 1 pan zonder handvaten, geen glazen, ... Nu goed, we zijn er toch in geslaagd onze maaltijd klaar te maken en in de keuken ontmoetten we nog een ander koppel, waar we dan samen nog mee aten. Ook zij vertrokken na Brasil naar Argentinië en dus vroegen we Barbara (de receptioniste van de pousada, die een gids is in Patagonië) ons wat tips te komen geven. Ondertussen hebben we 3 pagina's vol tips :) want ze wist heel veel te vertellen!

Nadien in ons bed gedoken, om de volgende dag vroeg aan het ontbijt te zitten. We hadden immers een tourtje geboekt!

Om half 9 vertrokken we, samen met 6 anderen (2 brazilianen, 3 duitsers en 1 canadees) naar de eerste stop: waterval de diablo. Na een korte wandeling arriveerden we en namen we een duik in het zalig verfrissende water. Je kon weer onder de waterval door zwemmen, zalig! Nadien terug het buske in om naar de grot fumaca te rijden. Hier waren enorm veel en heel grote stalagtieten en stalagmieten! Ook zaten we even in het midden van de grot met alle lichten uit, vreemd gevoel want je zag echt niets!! Zelfs na een tijdje (wanneer normaal je ogen wennen aan de donkerte) was er nog steeds niets te zien. Beetje beangstigend ook wel. Buiten dat was het wel echt een prachtige grot! Na een klein uurtje in de grot, stond er almoco (middagmaal) klaar: lekker en veel eten!! Het was weer allemaal in orde.

In de namiddag bezochten we eerst de gruta azul, een grot met binnenin prachtig felblauw water. Doordat de zonnestraal erop scheen, creëerde dit een optische illusie! Daar was ook nog een lagoontje (eigenlijk meer een verbreding van de rivier die de grot induikt) aan met hetzelfde lichtblauwheldere water waar je kon zwemmen en wat snorkelen, heerlijk! Een half uur voor zonsondergang beklommen we ook nog de Pai Inacio, één van de verschillende tafelbergen waarvoor de Chapada Diamantina ook bekend staat. Op de top stond er ons een adembenemend zicht te wachten, werkelijk een fenomenaal zicht over de vallei met de tafelbergen en de omgeving! De zon was ondertussen ook aan het ondergaan en bood ons een waar lichtspektakel aan!

Al bij al een ZEER geslaagde dag, mocht wel voor dat geld! Die avond aten we de overschot van de vorige avond en kropen we lekker vroeg in ons hemelbed. Lencois en de omgeving heeft ons aangenaam verrast, spijtig dat we niet meer van de omgeving hebben gezien. Voor iedereen die ooit naar Brasil gaat, een aanrader!

Maar nu, op naar Rio De Janeiro, la cidade maravilhosa, zoals ze hier zeggen, BENIEUWD!!!

Até mais tarde amigos

Karen en Jort.

Salvador